Engelse studenten die dit jaar aan een studie beginnen, eindigen met een gemiddelde studieschuld van maar liefst vijftigduizend pond, oftewel 57 duizend euro. Meer dan driekwart van hen kan die lening niet op tijd terugbetalen.
In een vandaag verschenen onderzoeksrapport gaat het Britse onderzoeksbureau Institute for Fiscal Studies in op wetswijzigingen in het hoger onderwijs. Conclusie: de Conservatieven hebben het er voor de armste studenten niet makkelijker op gemaakt om te studeren.
Het afschaffen van studiebeurzen voor arme studenten, de forse toename van het collegegeld en een verdubbeling van de rente op de studieschuld zijn er vooral op gericht om de kosten voor de overheid te drukken, vertelt een onderzoeker aan The Guardian. Het gevolg daarvan is dat de ongelijkheid is gestegen, zegt hij. De studieschulden in het Verenigd Koninkrijk zijn ‘de hoogste van de ontwikkelde wereld’.
Honderd miljard
Volgens berekeningen van het IFS worden vooral studenten uit de armste veertig procent van de gezinnen hard geraakt door de maatregelen: gemiddeld studeren ze af met een studieschuld van 57 duizend pond, bijna 14 duizend pond méér dan de rijkste dertig procent.
Vorig jaar maart bedroeg de totale Britse studieschuld 86 miljard pond. Dit jaar steeg dat bedrag voor het eerst tot boven de honderd miljard, een stijging met ruim zestien procent. De kans dat de regering dat geld terugkrijgt, is klein: 77 procent van de studenten kan zijn studieschuld niet binnen de termijn van dertig jaar terugbetalen.
‘Subsidie’
De schulden worden na dertig jaar kwijtgescholden, maar volgens de Conservatieve onderwijsminister Jo Johnson is dat juist de bedoeling. Het feit dat sommige schulden nooit worden terugbetaald is een bewuste ‘subsidie’ voor afgestudeerden die het minst verdienen. Door de verhoging van het collegegeld kunnen universiteiten ook meer studenten toelaten, stelt hij.
Het plan van de Britse Labourpartij om het collegegeld af te schaffen is volgens hem te duur, oneerlijk en schadelijk voor de universiteiten. Hij benadrukt dat de regering blijft onderzoeken hoe de studiekosten ‘eerlijk en effectief’ geregeld kunnen worden.
