Vorige week zat ik met klasgenoten in de kantine. Ik vertelde dat ik op mijn luie zondag bezig was geweest met het editen van een video voor op Instagram.
Een van hen wist niet wat een reels was omdat ze geen Instagram heeft. Ze vindt het pure tijdsverspilling. Een ander klasgenootje zei een bepaalde druk te voelen om ook leuke dingen te delen over diens leven. Weer iemand anders vond het juist leuk om het filmpje te zien, making memories noemde die het.
Na dit gesprek werd ik eraan herinnerd dat ik een haat-liefdeverhouding heb met sociale media, in het bijzonder met Instagram.
Ik vind het lastig dat ik onbewust een beeld kan schetsen van dat het altijd goed gaat met mij. Afgelopen weken had ik het zwaar. Ik denk dat niemand buiten mijn goede vrienden en familie wisten dat ik aan het rouwen was. Ik heb een goede vriend, ik noemde hem mijn derde opa, verloren. Geheel onverwachts. Het was extra moeilijk omdat ik nu zo ver weg zit. De crematie heb ik online kunnen bijwonen en ik heb veel gebeld met thuis. Als afleiding ben ik leuke dingen gaan doen en ben over dit verlies gaan praten met vrienden hier. Op mijn manier gaf ik het verdriet een plekje.
Op Insta deelde ik de afgelopen weken een ander deel van mijn leven. Dat ik bezig was met een leuk project voor school en verschillende leuke uitjes had. Precies dit is dus lastig aan sociale media. Het lijkt misschien alsof ik alleen maar lol heb in het leven. En ja, alle keren dat ik deel dat ik het leuk heb, zijn ook echt momenten waarop ik geniet. Ik ben over het algemeen positief ingesteld en kan lachen om de kleinste dingen. Juist deze momenten deel ik over het algemeen graag met mensen. Maar ik lang niet alles, want ik heb ook genoeg momenten die ik in het moment zelf wil beleven en dus niet per se wil delen.
Ik heb me een lange tijd kut gevoeld, op meerdere momenten op een dag. Ik zou soms juist wat meer willen delen over mijn struggles. Zo heb ik nog wekelijks therapie. Dat zet ik nooit in een Post, maar schrijf er dan bijvoorbeeld liever over. In tekst kan ik mijn emoties beter kwijt, vandaar dat mijn columns vaak over minder vrolijke onderwerpen gaan.
Insta kan toxic zijn voor mensen, dit is niet nieuw, voor niemand. Ik heb op een gegeven moment besloten bepaalde mensen niet meer te volgen. Niet om persoonlijke redenen, maar simpelweg omdat die mensen dingen delen die voor mij triggers bevatten. Bijvoorbeeld mensen die constant bezig zijn met diëten en calorieën tellen.
Ik volg liever body positive activisten, inclusieve accounts en inspirerende mensen. Instagram kan een ongezonde omgeving zijn, maar ik probeer het mooie eruit te halen en het op een manier te gebruiken dat werkt voor mij. Ik hoop dat iedereen inziet dat alles veel genuanceerder is dan we denken. Laten we onszelf vooral niet te gek maken met andermans vermeende Hollywood-bestaan.
