Het regent buiten. Hard. En veel. Dit was dan de zomer. Welkom in Utrecht. Welkom in Nederland. Terwijl ik dit typ om mijn telefoon, de laptop staat al uit, schakelt de regen een tandje bij. De zomer verzuipt. ‘Not waving, but drowning’. De zon had moeten schijnen en ik had moeten zwaaien. ‘Had’ heeft niks gedaan. ‘Had’ stond erbij te kettingroken. Af en toe moest ‘had’ speklappen omdraaien. Dat was het wel. ‘Had’ heeft betere zomers gekend. Gelukkig heeft ‘had’ een afdakje voor de barbecue.
De rooksignalen van de vuurtroon waren het enige teken van zomer. Vier keer. Misschien vijf. Toch doet de weegschaal anders vermoeden. Het past er nog net op. De meeste mensen zorgen dat ze fit zijn in de zomer. Voor op het strand. Geen strand gezien deze zomer. Zo tegen het kerstdiner ben ik weer topfit. Precies te laat. Of te vroeg. Wat je wilt. Maar de kerst komt snel. En hard. Voor je het weet is het weer zomer. Mooi moment om je af te vragen wat je allemaal gedaan en geleerd hebt het afgelopen jaar.
Op het moment zelf lijkt het allemaal heel wat. Druk met deadlines, stukken schrijven, opdrachten maken, gezeik over wel of niet doorgekomen tentameninschrijvingen, lokalen kwijt, Sharepoint. Marginaal geneuzel als je speklappen staat te draaien. Als je die aan laat branden krijg je er nare ziektes van. Nog nooit een student met een hartaanval meegemaakt omdat zijn cijfers er nog niet waren. Afkloppen.
En tot die tijd? Om 17.30 begin je goed uitgeslapen met King of Queens op RTL5. Blijven hangen voor Everybody loves Raymond, Dharma and Greg, gevolgd door het magistrale Masterchef. Daarna kun je meteen inhaken bij Two and a half men op Veronica om aansluitend op Comedy Central The Office, My name is Earl, Spin City, Frasier en Yes, Dear mee te pakken. Slapen. Regen tegen het raam. Magisch. De tering met de zomer. Of het moet barbecueweer zijn.
