Zo aten we ooit wat in Manchester. Vijf makkers. POV, Bangbus, MFF, Redtube, cutelittleamateurgettingfuckedbyabbc. Iedereen wist waar het over ging. Zonder dat we het daar ooit eerder over hadden. Niemand was verbaasd en we bestelden eten alsof er nooit iets anders was geweest. Logisch. Want mannen kijken porno. Degene die dat niet doet, die liegt. We praten er zelden over. Als het een keer gebeurt, is het een feest der herkenning.
Dames. Als je metgezel je ooit vertelt dat hij porno ‘niet zo interessant vindt’ en het liefst ‘aan jou denkt’ als hij de hand aan zichzelf slaat, is dat een leugen. Als hij geen porno zit te kijken, denkt hij aan de benen die voor hem stonden op de roltrap en toen ineens in zijn nek hingen, vlak voor ze boven waren. In zijn hoofd hè. En soms. Als je geluk hebt. Denkt hij ook wel eens aan jou. De schat.
Maar als je dan in je oneindige eerlijkheid een keer toegeeft dat je porno kijkt, wil ze ook opeens weten wat en hoe. ‘Ja. Gewoon. Porno. Computer.’ Niet genoeg. Logisch. ‘Neuken. Zo. Gewoon. Porno.’ Ook niet genoeg. En god verhoede dat je keer langs Private Spice zapt en PER ONGELUK de goede code intoetst. Dat is trouwens niet waar. Die code ken ik al jaren en die blondeslettenmetgebreken ergens op een plastic boot interesseren me niet zoveel. Echt! Waar!
Al met al ben ik de afgelopen twee dagen druk bezig geweest om iets uit te zoeken waarvan ik denk: ‘Ja. Dit is verantwoorde porno.’ Mooi meisje. Dat er uit ziet alsof ze iets van een keuze had. Respectvol behandeld en niet meteen al kwijlend een penis in haar keel. Geen afgehakte babyarm. En al zeker geen rondvliegende klodders. Ik zou het zelfs liefdevol durven noemen. Die klodders weet ik trouwens niet zeker. Want ik heb het einde nooit gehaald. Ook schrijf ik deze column met mijn joggingbroek op mijn enkels. Die POV is tegenwoordig zelfs in HD joh.
