Henk Penseel was (onder andere) docent aan de HU en blogt sinds 2010 voor de Trajectum-site. Ditmaal over inspiratiebronnen en het killen van darlings.
Op de een-na-laatste pagina van de VARAgids staat altijd een foto van Bob Bronshoff met een tekst van Youp van ’t Hek als een wat lang uitgevallen onderschrift bij de foto. Afgelopen week ging het over Pieter Derks, van wie Youp houdt, omdat hij zijn cabaret slim en geestig vindt. Maar een nog grotere fan is hij van Pieters wekelijks gesproken column op Radio 1. Ik vind die ook hilarisch: een voorbeeld.
Naast Derks is Kees van Amstel een van de zogenoemde druktemakers, eigenlijk radiocolumnisten, die ’s middags hun mening op Radio 1 kunnen ventileren. Van Amstel vraagt zich af wat er van verkiezingsbeloften over het onderwijs terecht gaat komen. Of Marcel van Roosmalen over het virus Sunny Bergman.
In 2010 begon ik met dagelijkse blogs van 250 woorden op de Trajectumsite, geïnspireerd door Journaille die jarenlang op de voorpagina van Het Parool stond. Arnon Grunberg schreef soortgelijke stukjes als Voetnoten op de voorpagina van de Volkskrant. Twee jaar geleden ben ik overgestapt op een wekelijkse column, meestal in relatie met het onderwijs, van circa 400 woorden.
Ik vind het leuk om te doen, mijn mening geven, ergens op wijzen en er wat interessante ‘weetjes’ in stoppen. Nog steeds kijk ik hoog op naar gerenommeerde columnisten of stukjesschrijvers. Ik hoop het nog lang te mogen doen. Bas Heijne stopt na bijna achttien jaar met zijn column in NRC, ik ben nog niet eens halverwege. Zijn plek wordt vanaf september overgenomen door Tommy Wieringa, die nu een wekelijkse column heeft in regionale dagbladen.
Joost Prinsen, die zich te oud vond om door te gaan als tv-presentator van Met het Mes op Tafel, schrijft nog wel elke woensdag over wat hem onlangs of in het verleden is overkomen. Dat doet hij vaak zeer geestig. Zijn geheugen zit nog vol met anekdotes en gedichten die hij bijvoorbeeld in een programma als DWDD declameert.
Aan ideeën voor columns geen gebrek, helemaal vlak voordat ik in slaap val. De volgende ochtend ben ik die dan vergeten. Toch blijven er voldoende onderwerpen over, die ik in maximaal 410 woorden wil persen.
Dat er een flink aantal uit het Nederlands verbasterde woorden in andere talen terecht zijn gekomen, toen ik het vorige week over de macht van de Nederlanders in de 17e eeuw had, heb ik geschrapt. Het was ter illustratie waarom Engels zo belangrijk in het onderwijs wordt. Maar men had mij verteld: don’t be afraid to kill your darlings.
