Gistermiddag hebben we minder gezien dan we wilden van het provinciale cultural festival, een competitie tussen middelbare scholen op het gebied van muziek, declameren en dans. Het duurt van maandag t/m zaterdag. Alles gaat in groepen, uiterst gedisciplineerd en snel achter elkaar. We konden door de hevige regen en hagel (!) niet naar de gebouwen lopen waar de studenten optraden. Overal reden en stonden bussen met middelbare scholieren in uniform, hangend uit busraampjes naar elkaar schreeuwend. Tijdens de optredens viel regelmatig het licht uit. Op het podium waren dit gewoon drie hangende lampen. Maar het was een belevenis.
In de regen zoeken we een restaurant. Daarna gaan we naar een disco, waar we eerst naar stand-up comedians kijken die op de vele televisieschermen te zien zijn. Om ons heen wordt gelachen, maar we verstaan er geen bal van, al horen we soms flarden Engels voorbij komen. Langzaam loopt de dansvloer vol, maar ondertussen wordt er gejuicht, want Keniaanse atleten zien ze winnen op de televisies.
En de Keniaanse muziek lijkt je vast te plakken op de dansvloer.
Vanmorgen geven onze studenten een presentatie van hetgeen ze tot nu toe gedaan hebben aan Theo deHosson, Charles Lagat en James Jowie. Beide laatsten zijn van de MOI-universiteit. Er komen opmerkingen en aanvullende suggesties. We verdelen het werk en gaan om half een lunchen op de universiteit om daarna weer aan de slag te gaan om het rapport “Lornah Kiplagat Certificate” af te maken.
