Keane – Perfect Symmetry

Wie er in juli 2007 bij was,
tijdens de verregende concerten van Keane in ’t Amsterdamse Westerpark, kon
deze vrolijke, nieuwe plaat al horen aankomen. Het niet aflatende enthousiasme
waarmee frontman Tom Chaplin steeds opnieuw de hoosbuien trotseerde om zijn
publiek te bereiken, verraadde de positieve grondslag van Perfect Symmetry. Het meesterbrein van de band, toetsenis Tim
Rice-Oxley, broedde ondertussen op nieuwe melodieën. Het resultaat mag er zijn:
dit nieuwe Keane-album is net zo pakkend als hun hypnotiserende debuut. Een
plaat als een spreekwoordelijke achtbaanrit (een idee dat nog eens versterkt
wordt door de ‘Oooh!’-kreetjes uit single Spiralling)
met nummers die meteen zo vertrouwd klinken dat het griezelig wordt. Nog steeds
wordt het leven de Britten nog wel eens teveel. Zoals sommige orkestraties je
als luisteraar teveel worden (Playing
Along). Maar de toon is luchtig en doet denken aan die van Supertramp en
Talking Heads, popgrootheden uit de jaren ’80. Over twintig jaar vergelijken we
perfecte popbands met Keane.