Marco Borsato – Wit Licht

Enkele Trajectums geleden betreurde ondergetekende het dat
Jan Smit op zijn laatste album nog altijd de volkszanger uit hangt. ‘Zo komt
hij natuurlijk nooit op het Borsato-niveau’, luidde de strekking. Daar wil ik
na het horen van Wit Licht graag op terug komen. Wat Borsato op zijn nieuwe
plaat presteert, heeft namelijk helemaal geen niveau. De populairste artiest
van ons land houdt zich tegenwoordig met heel andere zaken bezig en dat hoor je
duidelijk aan Wit Licht af. Er moest
immers ook een film en een concertreeks van komen. En dus draaide Borsato samen
met vaste songsmid John Ewbank ‘effe gauw’ elf slappe nummers in elkaar, die onderling
nauwelijks te onderscheiden vallen. Bovendien wordt er schaamteloos teruggegrepen
op oude successen. Hits als Binnen en
Afscheid Nemen Bestaat Niet komen
onder andere titels doodleuk opnieuw voorbij (Stilte Voor De Storm en Doe
Wat Je Altijd Deed). Borsato zingt hoger, harder en met langere uithalen
dan hij voorheen deed, maar dat rechtvaardigt nog geen nieuwe cd. Dan maar in
de polonaise bij Jan Smit. Bij hem krijgen de fans tenminste nog waar voor hun
geld.