Verwacht van de nieuwe roman van de Utrechtse schrijver en
dichter Mark Boog (1970) geen lekker leesbare, (ont)spannende thriller, ook al
doen titel en verhaal dat op voorhand vermoeden. Eigenlijk is Ik begrijp de moordenaar een
155-pagina’s tellende verhandeling over totale lethargie. Een apathische
rechercheur krijgt vlak voor zijn pensioen opdracht een verjaarde cold case-zaak nog eens te onderzoeken.
Niet duidelijk is waarom, maar hij gaat er met frisse tegenzin mee aan de slag.
Hij onderzoekt eindeloos de plaats delict, pluist oude dossiers door en berust
zich in de ondraaglijke saaiheid van zijn bestaan. Troosteloze missie, maar
onverwacht zorgt deze zaak ervoor dat hij voor het eerst in zijn leven een
beetje opbloeit als hij verliefd wordt op de weduwe van de altijd verdachte
maar nooit veroordeelde moordenaar. Voor wie houdt van bedachtzame verhalen vol
bedachtzame zinnen over bedachtzame mensen, zal dit boek vast een pareltje
zijn. Maar wie een hekel heeft aan naam- en kleurloze personages, gekunstelde
verteltrant en – zonder het einde te willen verklappen – verhalen met open
eindes (o jee, toch verklapt!), die kan ‘de nieuwe Boog’ beter overslaan! **
Uitgeverij Cossee,
18,90 euro (155 pagina’s)
