Tommy Wieringa – Caesarion

Soms is de media-explosie rond
een nieuw boek een stuk vermakelijker dan het boek zelf. Dat geldt zeker voor Caesarion van Tommy Wieringa. De
voorstanders, groupie Kluun voorop: ‘instant-klassieker’; ‘hoort bij De Grote
Tien van de Nederlande Literatuur’. De anti-Tommies: ‘gaap, gaap, een volstrekt
leeg boek’; ‘ouwe wijvenboek’. En de
ik-blijf-heus-altijd-objectief-recensenten: ‘plussen en minnen’; ‘past in deze
tijd’. Je vraagt je bijna af of dit soort literaire binnenbrandjes door de
uitgeverij geregisseerd worden. Discussie betekent namelijk meer exposure dan
alleen maar lovende recensies. Maar goed, het viel ook te verwachten… Na een
aanvankelijk tragische carrière als drievoudig kantlijnschrijver, wist Wieringa
met zijn roman Joe Speedboot in 2005
eindelijk de waardering te krijgen die hij zelf zeker meer dan verdiend vond. Caesarion lijkt nu de meesterproef voor
Wieringa om te bepalen of hij mag blijven meespelen in de eredivisie van
schrijvend Nederland of dat hij weer degradeert. De uitslag? Die is nog
moeilijk te voorspellen. Wieringa zal sowieso wel blijven schrijven. Laten we
dan ongeacht de uitslag tussen voor- en tegenstanders maar van harte hopen dat
zijn volgende boek niet zo overdoordacht en pretentieus is als dit boek.
2 sterren