Een
poppodium voor gevorderden
Tivoli’s
kleine broertje is jarig. En dat wordt gevierd met 12 optredens in 14 dagen.
Nog tot woensdag 14 november treden in het jarige Tivoli De Helling op: Josh
Wink, Coparck, Deerhunter, Dirty Projectors, I Was A Cub Scout en The
Brunettes. Weinig bekende namen, geen enorme sterren. True. Maar dat is
helemaal de bedoeling, want Tivoli De Helling wil vooral een progressief podium
zijn waar je nieuwe bands kunt ontdekken.
Een groot zwart pand, op een klein
bedrijventerrein bij de Vondellaan. Geen kroeg te bekennen. Wel een
Citroëngarage. Tivoli De Helling ligt niet in een heel bruisende omgeving.
Binnen heeft het iets weg van een gymzaal. Maar wel één met naar ’t schijnt het
beste soundsystem van Utrecht. ‘Het
klinkt nergens beter, de bass voel je echt in je buik’, zegt programmeur Johan
Gijssen trots.
Gevoelsmatig ligt De Helling buiten het
centrum, terwijl je er bijvoorbeeld vanaf het Ledig Erf of IBB zo bent. ‘Bij
Tivoli aan de Oudegracht hoeven we de deuren maar open te gooien of er zit
minstens 300 man binnen’, zegt hoofd promotie Arlette de Jong. ‘Je gaat er
makkelijker ‘even dansen’. De Helling is echt lastiger, daar ga je niet
spontaan heen. Je checkt eerst wat er te doen is.’
Tivoli was vier jaar geleden niet van plan een
dependance te openen. Maar toen poppodium De Vloer mislukte en er een
bestemming moest worden gezocht voor de net nieuwe, middelgrote zaal aan De
Helling, kwam Tivoli als eerste in aanmerking. Op de opening speelden Damien
Rice, Vive La Fête en T.Raumschmiere. Eveneens bands die – op Vive la Fête na
misschien – toen nog niet heel bekend waren, maar inmiddels grotere zalen
vullen.
De Helling wil een springplank zijn voor
nieuwe, wat kleinere bands. Bands die net te groot zijn voor dB’s en Ekko, maar
nog te obscuur voor Tivoli Oudegracht. In De Helling past een publiek van 450
man. ‘Door dat formaat zien we het als ons speeltje’, zegt Gijssen. ‘Voor de
grote Tivoli moeten we redelijk gereserveerd boeken, terwijl we in De Helling
progressiever kunnen programmeren. We kunnen er iets meer moeilijke en
onbekende muziek neerzetten, dansavonden uitproberen.’
Succesvolle dansavonden als Blue Note Trip
(dansbare cross-overjazz), Boemklatsch (hiphop) en Supernatural (funk, jazz en
soul) zijn in De Helling als try-outs begonnen. Als zo’n avond steeds
uitverkoopt, verhuist hij naar Oudegracht. Het zijn nu vooral de urban-avonden
die in De Helling goed lopen. ‘Fantastisch om twee keer per maand een
uitverkochte urban-avond te hebben en daarmee veel allochtone bezoekers binnen
te halen, een groep die we voorheen nauwelijks bereikten.’
Van vier jaar try-outs en experimenten
herinneren Johan Gijssen en Arlette de Jong zich vooral één legendarisch
optreden, dat van Michael Franti & Spearhead. Een showcase die drie
kwartier zou duren maar pas na drie uur was afgelopen. Gijssen voegt nog
optredens van Jeff Mills en C-mon & Kypski aan het lijstje greatest hits van De Helling toe.
Terwijl de dagen van Tivoli Oudegracht geteld
zijn, blijft De Helling ook na de komst van het Muziekpaleis in 2011 gewoon
bestaan. ‘De Helling versterkt het levendige popklimaat in Utrecht’, vindt
Gijssen. ‘Die rol kan het naast het grote Muziekpaleis blijven vervullen. De
verschillende podia versterken elkaar. Ik kom uit Limburg en er gingen serieus
een paar vrienden helemaal in Groningen studeren omdat daar zo’n goed klimaat
is voor popmuziek. Utrecht is minder alternatief, maar er gebeurd minstens
zoveel als in Groningen. Ik hoop dat we zo’n interessante stad blijven voor
popmuziekanten en -liefhebbers.’
Ook
meefeesten? Stuur een mailtje naar trajectum@hu.nl – de eerste inzendingen
winnen twee combi-tickets waarmee je tijdens deze feestweek drie shows naar
keuze kunt bezoeken.
