In januari start hij op het Utrecht Science Park: de allereerste studenten-editie van de Klimaatgesprekken. De gesprekken begonnen in Engeland al in 2006 en werden uitgebreid belicht door de media. De serie van zes workshops staat onder leiding van twee coaches waaronder Nanda Vrielink (35), projectleider van het Centre of Expertise Smart Sustainable Cities. Studenten leren er hoe ze hun ecologische voetafdruk kunnen verkleinen en hun ‘handafdruk’ (lees: invloed) kunnen vergroten.
Nadat Vrielink had al deelgenomen aan deze gesprekken wilde ze zelf coach worden om ze te kunnen leiden. Inmiddels heeft ze – net als 120 andere Nederlanders – de training daarvoor voltooid en begint ze na de kerstvakantie met de eerste zes studenten van de HU en de UU. De reeks is opgedeeld in vier thema’s: wonen, reizen, eten en spullen, allemaal bronnen van CO2 uitstoot. Daarnaast kunnen de studenten praten over hun bezorgdheid over de aarde, hun dilemma’s (vlees eten is bijvoorbeeld lekker en vliegreizen zijn interessant) en is er ruimte voor plezier.
Plezier? Terwijl de aarde vergaat? ‘Het is absoluut niet zo dat het een treurgroepje is,’ benadrukt Vrielink. ‘Integendeel. Het is een stimulans om nog eens te kijken naar je gewoonten en te ontdekken hoe je je voetafdruk kleiner kunt maken. Juist in zo’n kleine groep werkt dat goed.’
Klimaatspagaat
Hoe zorg je ervoor dat je geen hekel krijgt aan je buurman die elke dag zijn gehaktbal eet en drie keer per jaar naar Bali vliegt? Vrielink glimlacht: ‘Door met hem in gesprek te blijven en je te realiseren dat je zelf ook altijd nog ‘beter’ kunt leven. Wie zonder zonde is, werpt de eerste steen. Iedereen heeft zijn eigen grens en de kunst is om elkaar daarin niet te veroordelen. Wees geen evangelist en hou oog voor de klimaatspagaat.’
Vrielink: ‘Een Nederlander stoot gemiddeld elf ton CO2 per jaar uit. Om de aarde leefbaar te houden zouden dat er twee moeten zijn. Maar dat is niet haalbaar, want we leven niet in een hutje op de hei. Het maximaal haalbare is zes ton, en dan leef je ‘heel verantwoord’. Je leert tijdens de cursus veel over de grootste veroorzakers van CO2. Op gebied van voedsel (spoiler alert!) zit de meeste uitstoot bijvoorbeeld niet in het transport of in de verpakking, maar in de verbouwing. Maak je dus niet te druk om een komkommer in plastic.’
Sneeuwbal
De kosten voor zes gesprekken bedragen 45 euro. Is een nieuw bloesje voor dat geld niet een beter idee? Vrielink werpt een blik uit het raam, terwijl ze zachtjes zegt: ‘De vraag is waar je uiteindelijk meer plezier aan overhoudt.’
Er zullen mensen zijn die denken dat al die individuele acties een doekje zijn voor het bloeden. Dat we niet zullen ontkomen aan de natuurrampen, de voedseltekorten, grondstofoorlogen, ziekte-uitbraken en andere rampen die de opwarming van de aarde zullen teisteren. Maar Vrielink maakt daar geen deel van uit. Ze denkt nog even na en zegt dan resoluut: ‘Het toverwoord is: sneeuwbaleffect. Denk niet dat de wereld naar de klote gaat terwijl je niets kunt doen. Als iedereen straks meedoet, kunnen we deze rampspoed afweren.’
Er zijn nog plaatsen beschikbaar voor de eerste reeks.
