Henk Penseel was (onder andere) docent aan de HU en blogt sinds 2010 voor de Trajectum-site. Ditmaal: opvallend België!
Gisteren kwam ik thuis van een weekje België en vond ik tussen de post de recentste papieren Trajectum met aandacht voor studeren in het buitenland. In mijn eerdere blogs en columns heb ik vaak aangehaald wat ook uit de interviews naar voren komt: studeren in het buitenland is een ervaring voor het leven. Toch vertrokken in 2016 slechts 913 studenten voor een stage of als uitwisselingsstudent naar het buitenland. Ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat er zo weinig gebruik gemaakt wordt van de mogelijkheden.
Zelfs als je naar onze zuiderburen vertrekt kom je in een andere wereld. Ik heb ‘t zelf ondervonden, want ik heb bijna drie jaar in Brussel gewerkt. Tussen de middag werd er uitgebreid gegeten. Tot zaken kom je niet meteen, maar misschien bij een volgende lunch of diner. Wat je in het onderwijs ziet, een grote afstand tussen docent en student, zie je ook op de werkvloer. Het staat allemaal keurig op pagina 40.
In elke stad heb je wel een paar stripwinkels met een rijkelijk aanbod. In Brugge kocht ik twee strips van Peter Nuyten over de opstand van Julius Civilis tegen de Romeinen. In ons land was ik die niet tegengekomen. In Mons (Bergen) kocht ik Tintin et l’Alph-Art van Hergé. Het laatste avontuur van Kuifje dat Hergé nog niet af had met teruggevonden pagina’s met schetsen en teksten. Aan lezen ben ik nog niet toegekomen.
Zo mooi geordend als ons land, is België niet. Wij vinden al die verschillende huizen naast elkaar vloeken. Het staat niet. Het lijkt alsof een huis niet in z’n omgeving hoeft te passen. Net zoals, volgens Trajectum, België de meeste striptekenaars per vierkante kilometer telt, denk ik dat dit ook geldt voor architecten.
Toch (een woord dat veel in het Vlaams gebruikt wordt, vaak gevolgd door wel) is er oog voor kunst. In Kortrijk verbleef ik in het Focushotel, waar alle kamers ingericht waren door verschillende kunstenaars. Bij aankomst konden we uit drie anders ogende kamers kiezen. We namen die van glaskunstenares Joke Demeyere.
En in het plaatsje Durbuy verbleven we in hotel Jean de Bohême. Alle kunst in het hotel, dus ook in alle kamers, was van de hand van Kamagurka. De schilderijen zijn geïnspireerd op de omgeving, maar ook typisch met een licht absurdistische Kamagurka-toets.
Je kan ’t beleven in een vakantieweekje in België, maar wil je het land en de cultuur echt leren kennen, moet je op kot gaan, minimaal een semester. Keuze genoeg.
