Van het opzetten van een eigen stichting over depressie tot het bewaken van stoomtrein-overwegen met een rode vlag: vrijwilligerswerk kent vele vormen. Op 7 december is het Nationale Vrijwilligersdag en worden overal in Nederland vrijwilligers in het zonnetje gezet voor hun bijdrage aan de maatschappij. Twee HU-studenten en een docent vertellen over hun vrijwilligerswerk.
Saran Kamperman (22) is derdejaarsstudent Communicatie Multimedia Design. Met haar stichting wil ze mensen helpen die worstelen met depressie.
‘Ik ben al twee jaar bezig met het uitdenken en opzetten van de stichting Mentale Hoop om het taboe op depressie te verminderen. Ik wil dat er meer aandacht komt voor het voorkomen van een depressie. Via een website en via evenementen. Mijn uiteindelijke doel is het openen van het Depressiehuis in Utrecht. Dat wordt een woonhuis dat is omgebouwd tot museum, waarin mensen kunnen ervaren hoe het is om een depressie te hebben. Met kunstwerken worden symptomen en soorten depressies weergegeven. Ook is er in dat huis een ontmoetingsplek voor mensen met een depressie en hun naasten.
‘Het is niet zo eenvoudig om “iets leuks” te gaan doen.’
Zelf heb ik een depressie gehad van mijn 17e tot mijn 21e. Deze jaren gingen voorbij met vallen en opstaan. Gelukkig heb ik therapie gekregen. Op het dieptepunt van mijn depressie had ik geen energie meer om uit te leggen wat ik voelde. Daarom wil ik dat daar meer bekendheid over komt. Ik vond het ook irritant dat mensen tips en adviezen gaven als ze hoorden dat ik depressief was. Het is niet zo eenvoudig om “iets leuks” te gaan doen. En veel mensen zeggen dat ze een luisterend oor willen bieden, maar blokkeren wanneer je uiteindelijk je verhaal doet. Ik wil meer begrip creëren en tips geven hoe de naasten van een depressief persoon zich kunnen gedragen.
Op dit moment ben ik bezig de stichting officieel te maken. Ik heb contact met een penningmeester en een secretaris die mij vrijwillig willen helpen. Verder zoek ik nog andere studenten die hun eigen verhaal kunnen doen voor op de website. Zij kunnen met mij in gesprek gaan via Instagram. Alles wat ik voor deze stichting doe is ook vrijwillig. Sommige dingen probeer ik te combineren met mijn studie, bijvoorbeeld het ontwerpen van een huisstijl voor een website. Daarvoor koos ik natuurlijk de toekomstige website van mijn stichting. Ik wil iets goeds doen voor de wereld, daarom wil ik deze stichting opzetten. Ik wil anderen helpen door de ervaringen die ik zelf heb opgedaan.’
Remco Pollé (27) is docent Werktuigbouwkunde. Zijn passie voor stoomtreinen deelt hij graag met anderen.
‘Ik ben nu dertien jaar vrijwilliger bij de stoomtrein tussen Apeldoorn en Dieren. Deze stoomtrein rijdt als toeristische attractie. Op mijn veertiende belandde ik als Apeldoorner toevallig bij de stoomtrein voor een klusje. Ik vond het fascinerend. Met moderne treinen heb ik helemaal niks, maar een stoomlocomotief komt tot leven: alles beweegt, sist en stoomt. Ik vind het geweldig. Toen ik begon als vrijwilliger was ik vooral bezig met treinonderhoud. Inmiddels ben ik Cheftrein: ik bepaal daarbij bijvoorbeeld of de machinist mag rijden, heb het contact met de treindienstleider van ProRail en bewaak de overwegen met de ouderwetse rode vlag. Ook regel ik de marketing, beheer ik de website en organiseer ik evenementen. Elke december komen Sinterklaas en zijn Pieten langs.
‘Een stoomlocomotief komt tot leven: alles beweegt, sist en stoomt.’
Er gaan veel uren in mijn vrijwilligerswerk zitten. Op zaterdagen en doordeweekse avonden ben ik er vaak te vinden. Mijn vriendin vindt dat niet altijd leuk. Iedereen die bij de stoomtrein werkt doet dit vrijwillig. Het is een hechte vriendenclub met jonge en oude mensen. We vinden elkaar in de interesse voor treinen en gaan bijvoorbeeld ook samen op vakantie naar Duitsland om stoomtreinen te bekijken. Het is leuk om met elkaar als vrijwilligers een beleving te creëren voor bezoekers. We laten zien hoe mensen vroeger reisden. Ik vind het mooi om dit cultureel erfgoed in stand te houden en te delen met anderen. Als docent werktuigbouwkunde inspireert de techniek van een stoomtrein mij ook. Als ik zou willen zou ik bijna elke les wel voorbeelden uit de stoomtrein kunnen halen.
De Veluwse Stoomtrein Maatschappij zou het financieel niet redden als er betaalde krachten zouden werken. Niemand wordt slechter van vrijwilligerswerk. Wanneer je dingen doet die echt waarde hebben, mag je er best ‘eigen tijd’ in steken.’
Lieke Wilbers (20) is eerstejaarsstudent Sociaal Juridisch Dienstverlening. Ze helpt mensen met hun administratie
‘Voor mijn opleiding moet ik op donderdagen vrijwilligerswerk doen. Dat doe ik nu sinds vier weken, bij een inloopcentrum in Eindhoven. Een kennis van mij heeft hier al eerder vrijwilligerswerk gedaan. Welzijnsorganisatie Lumens organiseert spreekuren bij dit inloopcentrum voor mensen met vragen over uitkeringen, toeslagen en administratie. We helpen mensen bijvoorbeeld om zorgtoeslag aan te vragen, of we kijken of ze recht hebben op huurtoeslag.
De eerste tijd loop ik nog mee met een collega, maar daarna mag ik zelf spreekuren begeleiden. Ook ben ik op een andere locatie geweest. Daar was een spreekuur voor tienermoeders. Dat vond ik heel interessant en ik leer er van. Mensen zijn dankbaar als je ze helpt met de onduidelijkheden die ze hebben.
‘Ik vind het zo leuk dat ik vrijwilligerswerk ga blijven doen.’
De opleiding wil dat we vrijwilligerswerk doen zodat we leren met verschillende mensen om te gaan. Een stage is nog te intens voor het eerste jaar, vrijwilligerswerk is een mooie middenweg. Klasgenoten van mij hebben gekozen voor het Leger des Heils of de voedselbank. We hoeven officieel maar zestig uur vrijwilligerswerk te doen, maar ik vind het zo leuk dat ik er hierna mee doorga. Het is goed om iets te kunnen betekenen voor de maatschappij en ik kan wel een avond per week vrijmaken voor dit vrijwilligerswerk. De spreekuren zitten altijd vol, dus er is veel behoefte aan. Als je iets vrijwilligs doet omdat je het leuk vindt, geeft dat een ander soort gevoel.’
