Ik word nogal eens aangesproken dat ik niet consequent mijn deur van mijn kamer op slot doe. Je moet toch een beetje vertrouwen in de medemens hebben, vind ik. Geld laat ik niet slingeren en ik heb een heel oud mobieltje. Dit in tegenstelling tot vele studenten, die een Blackberry of een iPhone hebben. Enerzijds om nuttig te gebruiken, anderzijds als statussymbool.
Een studente, ik noem haar maar Birdy, liep ineens met een verwarde blik heftig naar iets te zoeken. Ze had nog geen drie minuten geleden haar iPhone gebruikt en was deze nu kwijt. Ze keek onder de stoelen en waar ze zojuist gelopen had, maar kon niets vinden. Dit was enkele weken geleden. Vanaf die tijd is ze bezig geweest om te achterhalen waar haar iPhone was.
Met een beetje geluk lokaliseerde zij enkele dagen geleden zelf haar iPhone in Nijmegen. Sindsdien is ze kind aan huis bij de politie van Nijmegen, aan wie zij een kant-en-klaar dossier overhandigde met het adres van degene die nu haar iPhone bezit. Nu moesten ze wel iets doen. De politie was zo onder de indruk dat ze haar zelfs een baan aanboden. Ik eindig met een cliffhanger, want ik ken de uitslag nog niet.
