Hij maakt ‘goddelijke wraps’, hij onthoudt ieders voorkeuren en het Uithof-volk staat rustig een half uur voor hem in de rij. Wie is hij, hoe doet ie het en waar komt hij vandaan?
We spreken met Eid (spreekt uit: Aïd) Al-Haddad. Elke dag staat hij in De Uithof met zijn zwart-groen-roodgekleurde foodtruck. Hij verkoopt eten uit Syrië: broodjes, wraps en salades met falafel, halloumi (een soort gefrituurde kaas) en aubergine. Het meeste is vegetarisch.
Naast de kar zitten drie HU-medewerkers te smullen van zijn werk. ‘Ik werd meegesleurd door mijn collega’s, merkt er een op. ‘Ze hebben het al máánden over hem.’ Naast haar Nadezda, HU- docent, met een halloumi-mix: ‘Dit is zó verrukkelijk. Die man weet precies wat ik lekker vind.’
Pittig? Alle groenten? Granaatappelpitjes? Wrap of broodje? Hij hoeft de vragen inderdaad niet meer te stellen. Eid knikt zijn klant toe en gaat aan de slag. Hij snijdt zwijgend zijn groenten en zwaait iedereen uit met een opgewekt ‘eet smakelijk.’
Ooit verkocht hij bodylotion in Syrië en nu is hij de lunch-sensatie van het science park. What happened?
Eid verontschuldigt zich voor zijn beperkte woordenschat, om vervolgens bijna vlekkeloos uit te leggen hoe hij tien jaar geleden nog maar één uitweg zag: vluchten naar Nederland.
‘We moesten elkaar loslaten’
‘Ik ben geboren in Dubai. Mijn ouders waren daarheen gevlucht, voor de oorlog. Toen ik tien was, achtten ze het land veilig genoeg en wilden ze weer iets opbouwen in ‘hun’ Syrië. We begonnen een fabriek in shampoo, bodylotion en make-up, die algauw uitstekend draaide. Ik ging mechanical engineering studeren en de toekomst zag er mooi uit. Op mijn vijftiende stierf mijn moeder en kreeg ik de zorg voor mijn jongere zusje en broer. Koken voor het gezin werd mijn passie. Op mijn twintigste laaide de oorlog weer op, werd de fabriek gebombardeerd en we vluchtten voor het geweld.
We moesten elkaar loslaten en vertrokken allemaal een andere kant op, via Turkije, Italië of Griekenland. Ik kwam terecht in Nederland en las op Google waar ik was beland: een staatje in het midden van Europa, gematigd zeeklimaat, aardige mensen en relatief dichtbij Syrië, voor als ik terug zou gaan. Inmiddels heb ik mijn familie nu negen jaar niet gezien. Ze zijn verspreid over Canada en Dubai.’
Eid deed een snelcursus Nederlands, ontmoette in het klasje zijn vrouw Lamaat, trouwde, kreeg twee kinderen en opende een foodtruck.
Waarom een falafelkraam?
‘Koken vind ik het leukste wat er is en in Nederland vond ik nergens goede falafel. Het is natuurlijk het gemakkelijkst om die balletjes in te vriezen, maar vers is het lekkerst. Ik maal de kikkererwten iedere dag, doe er verse kruiden bij en gooi ze dan in de frituur. Het recept van de halloumi is ook belangrijk. Je moet de goede mix van koemelk en schapenmelk hebben, anders worden de blokjes niet stevig. Ik heb mijn eigen recept ervoor dat bijna niemand kent. Ik haal zoveel mogelijk bij de groothandel, maar de sesampasta en de granaatappels koop ik bij een winkeltje naast mijn huis in Soest.
‘In Nederland kun je goed eten, denk ik’
Eid heeft nu de klanten in een rij staan, maar de eerste jaren waren zwaar. ‘Ik heb bij vijftien verschillende gemeenten vergunningen gevraagd. In het begin stond ik op kleine locaties in Zeist, Soest en Amersfoort. Ik had er nauwelijks klanten en geen inkomsten. Een vergunning krijgen voor de Uithof ging bijna vanzelf. Ik schreef me in, stond op de wachtlijst en nadat ze me hadden gezien op Instagram zochten ze me op. Vegetarisch lunchen hoort bij dit park. In Nederland kun je goed eten denk ik, maar ik heb nog bijna niks geproefd, behalve andijviestamppot en poffertjes. Allebei heerlijk.
Mijn bedrijf heet Maza, dat is Arabisch voor ‘voorgerecht’. In Syrië krijg je in het restaurant vooraf altijd tabouleh, falafel en humus. Als hoofdgerecht vaak kip op de barbecue, kebab of gevulde courgette gekookt in Yoghurt.
Ik heb nog elke dag heimwee naar Syrië, maar het belangrijkst is dat we hier samen met onze kinderen veilig wonen. Mijn vrouw studeert aan de HU en mijn kinderen spreken prima Nederlands.
Ja, ik onthoud ieders voorkeuren en ieders gezicht. Als je één keer bij me komt vergeet ik je niet meer. Mensen op De Uithof zijn vriendelijk en geven mijn eten altijd complimentjes. Ik vind het leuk om hier te staan, zou niets anders willen doen. Ik kan ook niet stilzitten, doe ook aan fitness, was ooit ‘s Nederlands – op twee na – kampioen.
Zodra mijn vrouw klaar is met haar opleiding krijgen we meer tijd. Dan zal ik mijn zaak kunnen uitbreiden. Meer foodtrucks of meer restaurants? Allebei graag.’
Ook interessant: Wat vinden studenten van genderneutrale toiletten?
