Marijke Kolk is docent bij de opleiding Journalistiek. Iedere veertien dagen schrijft ze een column voor Trajectum. Deze keer over het nieuwe curriculum bij Journalistiek. ‘Vroeger was zeker niet alles beter. Maar sommige dingen wel.’
Drie jaar geleden voerde de opleiding Journalistiek een heel nieuw curriculum in. Dat was hoognodig, want de opleiding sloot niet meer aan bij de data driven digitale wereld van vandaag. Dat deze verandering niet meteen van een leien dakje ging is logisch: Rome is ook niet in een dag gebouwd. Maar inmiddels staat het fundament behoorlijk stevig. En toch is het goed om met een scherpe en kritische blik te blíjven kijken. Bijvoorbeeld door te luisteren naar studenten.
‘Ik zou het fijner vinden als me eerst eens goed zou worden uitgelegd hoe ik een nieuwsbericht of verslag moet schrijven, voordat ik dat moet gaan doen’, ‘Ik vind het maar ingewikkeld, al die vakken naast elkaar en overal leren we maar een beetje van’.
De kritische noten kwamen de afgelopen weken vanzelf mijn kant op tijdens de SLB-gesprekken met ‘mijn’ eerstejaars. Al geloven de meeste studenten, net als ik, in het nut van teamwork, crossmediaal werken, je profileren op social media en zelfs in reflectie, ze missen de basisvaardigheden. ‘Gooi ze maar in het diepe, dan leren ze vanzelf goed zwemmen’ (regelmatig in de wandelgangen gehoord) werkt flinke onzekerheid in de hand bij zeventien- en achttienjarigen die vers van de middelbare school komen.
Ondertussen krijg ik stukken te zien vol spel- en taalfouten; hij verteld en zij wilt (en dat zijn nog ‘milde’ voorbeelden). Die stukken voorzie ik van feedback. Daarbij kan ik het niet laten om in de kantlijn te schrijven: ‘Hij vertelt is met een t!’ Een collega sprak me hier laatst op aan: ‘Dat kan dus niet hè, je moet alleen schrijven: let op je spelling.’ Tja.
In de herfstvakantie herlas ik een column van Aleid Truijens, uit de Volkskrant. Die ging over het nieuw op te tuigen curriculum voor het basis- en voortgezet onderwijs. Dat onderwijs is nu aan de beurt. Ze schrijft: ‘De voorstellen ademen vaak de geest van de 21st century skills, waarbij communiceren, samenwerken en reflecteren van groter belang worden geacht dan kennis en basisvaardigheden. Telkens is er de aanname dat leerlingen al doende vaardigheden vanzelf onder de knie krijgen en kennis construeren. Steeds zie je dat vorm en presentatie de inhoud verdringen.’
Soms zegt iemand precies wat jij denkt.
Niet lang na het lezen van de column ruimde ik mijn kantoor op. Daarbij stuitte ik – het kan geen toeval zijn – op Overzicht studieresultaten van Marijke Kolk, februari 1996. Ik som even wat behaalde vakken op uit mijn propedeuse op: Journalistieke Vaardigheden 1, 2, 3 én 4, Opbouw, Spelling, Taalgebruik, Taalvaardigheid Engels. Allemaal met het badwater weggegooid. En nee, vroeger was zeker niet alles beter. Maar sommige dingen wel.
