Correspondent Studentenleven Jelle de Ru houdt in de gaten welke borrels en feestjes de moeite waard zijn. Af en toe neemt hij een kijkje achter de muren van een vereniging, gaat een avondje mee uit of drinkt gezellig een drankje op een evenement. Belangrijkste vraag: waar wordt het leukst geborreld in onze Domstad? Deze week: De afsluiting van het concertseizoen bij Ekko.
- Sfeer: Kwaliteit boven kwantiteit
- Minpuntje: Op zo’n zomerse dag zit je liever buiten dan binnen
- Jelle liet zijn flitser in zijn tas zitten, zodat je op de foto’s ziet hoe donker het binnen is.
- Zie ook: onze foto-slideshow onderaan de tekst
Met het einde van het studiejaar, het begin van de zomer en het volop lopende festivalseizoen is het leven in de zomer vooral buiten. De poppodia zijn net als de collegebanken gedurende de zomer vrij leeg. Ekko had afgelopen vrijdag nog even een laatste borrel als bedankje voor de vrijwilligers en ter afsluiting van het concertseizoen.
Helaas was het dit jaar niet zo’n feestelijk jaar. Voor het eerst in zeven jaar liepen de bezoekersaantallen terug. Een mager jaar na een aantal jaren groei. Jammer, want Ekko is voor mij niet zomaar een poppodium. Sinds mijn veertiende is dit mijn favoriete plek in de stad. Dit was al een hotspot voor creatievelingen toen de creativiteit nog sliep in de stad. Toen Tivoli nog aan de Oude Gracht zat en de Loods van Nijverheid gewoon nog een loods was.
Bij aankomst op de borrel kom ik Lorenzo tegen. Ik ken hem nog van mijn tijd als collega bij een elektronicawinkel die vooral fruit verkoopt. Hij loopt nu stage bij Ekko: ‘Ik zie het niet als stage, ik zie het als werk. Want ik geloof in wat ik doe.’ Vanaf september gaat hij hier podcasts opnemen en onderzoek doen naar hiphop. Hip hoor.
Hij staat te roken met Christina, zij staat bij de deur en loopt stage bij vormgeving. Ekko is en blijft voor creatieve koppen een broedplaats der talentontwikkeling. Zoals zoveel stagiairs baalt ze er van dat haar stage bijna af is gelopen. ‘En? Is de borrel een beetje gaande?’, vraag ik.
Christina: ‘De meeste mensen komen pas om 6 uur borrelen, maar het komt wel goed. Er zijn ook borrelhapjes hoorde ik.’
Net voor ik naar binnenloop, hoor ik in de wandelgangen dat ik niet mag zeuren over het nieuwe lichtplan. In een donker hoekje geeft Feike de nieuwe medewerkerspassen uit.
‘Het is zo donker omdat mensen geen club-vibe hadden bij binnenkomst’, legt Feike uit. Nu oogt Ekko inderdaad gezelliger, maar met het helse licht van buiten, voelt het ook heel donker – maar dat mag ik dus niet zeggen.
‘Wordt het nog druk vandaag?’ vraag ik aan tafel. Feike: ‘We hebben het heel gezellig hoor.’ Didre: ‘Het gaat niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit van de mensen.’
Marten staat achter de bar. Hij beleeft er duidelijk enorm veel plezier aan. Toch fijn zo, die enthousiaste vrijwilligers. Daarvoor is vandaag ook een beetje georganiseerd. ‘Ik werk de hele dag bij mijn eigen bedrijfje. Na zo’n dag achter de computer wil ik daarna wel eens wat anders.’ Midden in zijn verhaal verdwijnt hij ineens. ‘Sorry, als leuke meisjes naar mij kijken, dan moet ik daar naar toe.’
Als presentje voor een jaar lang vrijwilligerswerk krijgt iedereen een heel speciaal speciaalbiertje cadeau, dat is vormgeven door een bekende kunstenaar op een avond twee weken geleden. Maar ook na uitvoerig rondvragen tast ik nog steeds in het duister over wat het verhaal nou precies is.
Hopelijk zijn de volgende Ekko-borrel en Ekko zelf volgend jaar gewoon weer vol. Zelfs op een rustige dag blijft dit mijn favoriete plek in de stad.
