Trajectum stelt in deze serie een aantal eerstejaars voor. Wat willen ze, waar dromen ze van, leren ze elkaar en het studentenleven kennen?
In aflevering 3: De Zwolse Zoë Roordink (21). Door de pandemie blijven haar veel treinreizen tussen Zwolle en Utrecht bespaard. Aan de HU studeert ze vanaf dit jaar voor docente Spaans. Een studentenleven met veel bier en weinig slaap ziet ze niet zo zitten: ‘Dit jaar neem ik tijd voor mezelf, om veel te leren. Oók over mezelf.’
‘Ik denk dat een goede docent zichzelf goed kent’, vertelt Zoë. ‘Ik heb veel inlevingsvermogen. Dat maakt iemand een goede docent.’
Maar teveel inlevingsvermogen kent een schaduwzijde. ‘Je moet leren dat je soms dingen van je af moet zetten. Als je je overal door laat meeslepen, ga je er zelf aan onderdoor.’
Haar kinderdroom om dokter én actrice te worden, bleek op jonge leeftijd al een slecht plan. ‘Ik ben als de dood voor bloed’, vertelt Zoë. ‘En dat is niet geacteerd!’ Daarna dacht ze een een studie richting de toeristensector, gestuurd door haar liefde voor taal en reizen. Maar op de achtergrond sluimerde de belangstelling voor het docentschap altijd. ‘Op een blauwe maandag heb ik ook nog gekeken naar docent kunst.’
Waarom het toch docent Spaans is geworden? ‘De Spaanse taal is doordrenkt met emotie. Iedere keer als ik die klanken hoor, voelt het als thuiskomen.’
De sporadische treinritjes naar Utrecht bieden haar een welkome afwisseling van studieboeken en langdurig turen naar een beeldscherm. ‘Het is toch heel anders als je mensen in het echt leert kennen,’ vertelt Zoë. Al vreest ze niet voor het missen van een ‘echt studentenleven’: ‘Heel veel bier, heel weinig slaap en ongezond eten? Mij niet gezien’, zegt ze stellig. ‘Ik kijk uit naar een jaar met veel gezelligheid en mooie mensen, maar met veel rust en tijd om te relaxen.’
Soms lijkt ze wat timide, een beetje stil, maar dat ziet ze als een misvatting van anderen over haar. ‘Ik weet gewoon goed dat het niet nodig is om heel veel te praten. Verlegen of timide zou ik mijzelf niet noemen.’ Ze heeft dan ook het volste vertrouwen dat ze de komende tijd veel leuke, nieuwe mensen tegenkomt. Aan haar medestudenten zou ze vooral willen meegeven om geen ‘sociale kameleon’ te zijn. ‘Wees jezelf, laat je niet meeslepen en heb een beetje lief. Dan komt het allemaal wel goed.’
Ze kijkt het aankomende studiejaar het meeste uit naar de reisjes naar Spanje, als corona het toelaat. ‘Mij onderdompelen in de cultuur en de kennis die ik heb opgedaan in de praktijk toepassen: dat lijkt me super leuk.’
Brengt haar liefde voor Spaans haar ook nog naar Zuid-Amerika? Dat weet ze nog niet zeker. ‘Er is nog genoeg te ontdekken!’ Tot die tijd kijkt ze vooral uit naar de rust: ‘Tijd voor mezelf, om me te ontwikkelen en om te leren. Wat wil je nog meer?’
Zie ook de andere afleveringen met eerstejaars.
