Wat een ellende allemaal in zo’n korte tijd. Begin vorige maand pleegde voormalig HU-studente Samantha zelfmoord. Een dag voor haar begrafenis heeft mijn zwager een hartstilstand; hij is vier dagen jonger dan ik. Twee weken ervoor overlijdt zijn zwager. Die is op dezelfde dag geboren als Leo van Wijk, de ex KLM-directeur. Zij vierden hun verjaardag altijd samen, zonder familie.
Aan de andere kant van de wereld staat een gebied zo groot als Frankrijk en Duitsland onder water, waar nu weer een orkaan overheen dendert. De bevolking in Egypte weet niet waar ze aan toe is.
Door de media wordt dit laatste dichterbij gebracht en lijken we ons er meer bij te betrekken dan vroeger, als er slechts een berichtje in de krant staat. We weten minder wat er zich in Afrika afspeelt, omdat daar minder camera’s aanwezig zijn. Gebeurtenissen dichtbij beroeren meer.
Volgende week wordt een tumor, die tegen haar hersenen aan ligt verwijderd bij een vriendin van onze jongste dochter. Ze ligt in een Italiaans ziekenhuis. Afgelopen week is een abces weggehaald bij de man van een collega, die al chemokuren achter de rug heeft.
Eén collega ligt thuis met een hernia, een andere heeft een burn-out sinds de kerst. Allemaal ellende.
