Het zal vast herkenbaar zijn voor veel studenten. Tijdens je middelbareschooltijd zat je nog op een sport. Voetbal, volleybal, handbal en in mijn geval hockey. Richting de eindexamentijd wordt dat te veel en besluit je iets ‘flexibeler’ te zijn.
Ik nam een abonnement op de sportschool, wat ik nog geen jaar volhield. Nu zit ik dan met een drukke studie en na een lange dag plof ik liever op de bank dan dat ik denk aan een rondje zweten. Het zijn de dingen die er ‘later wel een keertje van komen’ maar iedereen weet dat ‘later’ niet komt.
Afgelopen weekend ging ik naar het strand en besloot de duinwandeling die daarmee gepaard gaat te trotseren. Eenmaal over die zandbergen heen was ik bezweet en totaal buiten adem. Ik zeeg neer in de eerste de beste stoel, bestelde een vette hap en wijn als beloning. Ik deed het knoopje van mijn broek los om mezelf wat ruimte te geven en toen mijn buikje eruit knalde wist ik: dit wil ik niet meer.
Volgens het CBS beweegt ruim de helft van de Nederlanders te weinig. Ik ben dus zeker niet de enige. Maar hoe keer ik het tij? Ik wil geen opgelegd rondje joggen of push-ups, maar iets leuks.
Te lang heb ik stilgezeten. Ik ga lekker wandelen, twee uur lang verdwijnen in het bos met een goeie podcast. En ik wil weer samen sporten. Tennis bijvoorbeeld, want een tegenspeler kan me motiveren als het nodig is. Uiteindelijk willen we toch allemaal goed in ons vel zitten? En dat potje winnen.
