Gijs Eggenkamp studeert Journalistiek aan de HU en schrijft soms een column voor Trajectum.
Het was 15 juli 2021, ik weet het nog zo goed. Hij liep terug van RTL Boulevard: Peter R. de Vries werd neergeschoten en dat raakte mij als student journalistiek als vanzelfsprekend.
Ik was hem aan het begin van de zomer nog eens tegengekomen in Amsterdam. Daar lag hij nu in datzelfde Amsterdam. Niemand mag sterven voor de waarheid! Als we zeggen ‘De dood of de gladiolen’, hij krijgt hij de gladiolen er gewoon bij. Hij is een held en íemand moet zijn werk doorzetten, dacht ik. Dan werd ík maar misdaadverslaggever. Ook als dit de prijs zou zijn.
Onlangs werd ik benaderd door een jongen die mij nogal louche leek. Zijn préséance, zijn functie, zijn entourage, alles. Dus ik dacht: dit is mijn kans, nu rol ik erin! Nog even en Gijs A. Eggenkamp staat bekend om zijn moed en rechtvaardigheid. Ik droomde al van de cocaïne en de wapens, de cultuur en het geld.
Ik accepteerde zijn uitnodiging tot een sollicitatiegesprek zodat mijn gedachten welig verder tierden. Wat zou ik doen als er een wapen op mijn hoofd stond? Moest ik dan alvast tegen de politie zeggen dat ik ook maar een journalistje was?
Gedachten die volledig voor de ijdelheid waren, bleek toen ik aankwam. Er was geen fatsoenlijk kantoor, noch een fatsoenlijke ontmoeting met mogelijke collega’s en er was nauwelijks interieur. Al vrij snel had ik de indruk dat de zaken hier niet per se louche of crimineel waren, maar gewoon onverzorgd en onduidelijk. Het gesprek voelde niet fijn, ging te veel over geld en te weinig over de zaken. Dit avontuur durf ik niet aan, besloot ik. Je moet meer lef hebben voor de onderwereld.
’s Avonds na het gesprek werd ik gelukkig nog uitgenodigd voor een illegaal huisfeestje met 25 studenten: coronamaatregelen leken er even niet te bestaan, er werd luidruchtig gegeten, gezoend en geknuffeld. Louis Armstong zong op de achtergrond: “Love me tonight and let the devil take me tomorrow.” Ik dacht: toch nog crimineel, toch nog in de onderwereld, toch nog Peter.
On bended knee is no way to be free.
