Omdat al mijn elf lezers op vakantie zijn of binnenkort gaan, schort ik m’n geblog even op tot eind augustus.
En ik moet deze laatste blog voor de vakantie afsluiten met iets vreselijks: ik moet een belofte verbreken. Ooit beloofde ik in een blog maar één keer serieus te zijn. Maar nu, gedwongen door omstandigheden, moet ik voor één keer op die belofte terugkomen.
Geen sprake van censuur of zelfcensuur, of dwang of dreiging. Wel sprake van zelfcésuur.
Komt om te beginnen door Gispen. Het rapport van die cie vind ik helemaal oké en ik zat bij voorbaat al te smullen van de blogmogelijkheden die een reactie van het CvB op Gispen mogelijk zou maken.
En een reactie van het CvB kwam uiteraard. En ik was met stomheid geslagen. Echt en serieus en welgemeend. Een betere reactie acht ik niet denkbaar. Al m’n mogelijke cynisch-kritische-sceptisch-ironisch-bloginspiratie verdween als sneeuw voor de zon.
En, beste lezer, probeer nu niet iets te zoeken in deze blog dat er niet is, want welgemeend en oprecht en serieus gemeend: deze reactie van het CvB (zie intranet) is echt van een andere orde dan willekeurig welke, want die appelleert aan de gezamenlijke verantwoording, ieder vanuit een eigen rol, aan de creatie van een nog betere HU.
En echt en serieus en welgemeend: zo kunnen we prettig op vakantie en zeker weten weer prettig aan het werk met de realisatie van. Ora est!
