Onderwijsbeleid werkt traag, is vaak kortzichtig en wordt bepaald door enkelingen aan de top, die zich door de actuele bedrijfseconomische behoeften laten leiden. Men realiseert zich meestal niet dat na heel lang vergaderen de ingevoerde veranderingen al weer decennia achter de praktijk aanlopen. Het is ook geen sinecure om een vooruitziende blik te hebben hoe de maatschappij zich gaat veranderen en hoe het onderwijs daarop moet inspelen.
Eén van de gedachten is ook altijd geweest dat hoe duurder het onderwijs, des te minder kansen voor de arme sloebers. Zie de protesten van afgelopen week in Ierland waar de regering het collegegeld wil verdubbelen. Bij studenten die hun eigen broek op moeten houden en niet gesteund worden door hun ouders, kan het zo moeilijk worden, dat ze stoppen met hun school of universiteit.
Het gratis universitair en HBO-onderwijs in Finland trekt veel studenten uit Azië en Oosteuropese landen. Een Iers onderzoek van begin dit jaar heeft uitgewezen dat kwijtschelden van collegegeld aan "arme studenten" nauwelijks extra studenten heeft opgeleverd. De belangrijkste reden was dat er gewoon te weinig "arme scholieren" doordringen tot de hoogste klassen van het VWO om de stap naar de universiteit te kunnen maken. Die zijn dan al uit de boot gevallen.
