Als kind, als puber, adolescent en jonge volwassene, elke keer moet je kiezen. Van de crèche naar de basisschool is de eerste stap. Om de grote stap te maken naar het vervolgonderwijs word je geholpen door de CITO-toets en je onderwijzeres (onderwijzers zijn er nauwelijks meer). Dan komen vaak de eerste struikelpartijen, omdat lang niet alle kinderen zich op dezelfde wijze ontwikkelen. Maar wie heeft er eigenlijk gekozen? Jij of je ouders?
Kan je het niveau van de nieuwe school aan en past het systeem bij jou? In Amsterdam moeten rond de 6400 leerlingen zo’n beslissing nemen, in Utrecht ongeveer 3000. Belangrijk is de klas en groep waar je in terechtkomt en welke leerkrachten je krijgt, al heb je dat vaak niet in de hand.
Na vier tot zes jaar sta je weer voor zo’n moeilijke keuze. De invloed van de ouders is er nog steeds (kijk maar op de open dagen), maar de eigen wil is belangrijker geworden. Velen weten echter nog steeds niet wat voor een beroep ze later willen gaan uitoefenen, zodat brede opleidingen favoriet blijven. Biedt het hoger beroepsonderwijs voldoende mogelijkheden om de volwassen wordende jongeren te helpen bij het maken van die belangrijke keuzes?
