Vlak voor de zomervakantie kwam via de e-mail het bericht binnen: alle medewerkers van de faculteit Communicatie en Journalistiek gaan na de vakantie over op een laptop en desktops verdwijnen uit de werkkamers. Dat vond mijn computer niet leuk. Het is een gezonde desktop van bijna drie jaar oud en zij voelde zich nog helemaal niet oud. Ik heb haar Happie genoemd toen ik haar kreeg en Happie was heel blij met haar zorgzame baasje. Aan het einde van de werkdag zette ik Happie uit en vergat daarbij niet om haar oogjes (monitor) te sluiten. Zo kon zij ’s nachts goed uitrusten voor de volgende vermoeiende werkdag.
Happie was trouw en deed braaf wat haar gevraagd werd. In het begin werkte ze supersnel; de laatste tijd nam zij iets meer tijd voor mijn instructies. In de drie jaren, dat Happie me hielp bij mijn werk, is zij nauwelijks ziek geweest. Er zijn gemene virussen in omloop, die het gemunt hebben op brave desktops als Happie, maar ze is steeds gezond gebleven.
Een tijd lang heb ik gedacht dat iemand Happie misbruikte. Aan het einde van de dag zette ik Happie altijd uit, maar als ik de volgende ochtend binnenkwam, dan was Happie al wakker. Bij de helpdesk hebben ze me verzekerd dat het niet ernstig was. De computers krijgen ’s nachts de nodige updates, zodat zij overdag keihard kunnen werken zonder onwel te geraken. Als zo’n update niet helemaal lukt, dan gaat de computer na het updaten niet slapen, maar blijft de hele nacht wakker. Gelukkig ging die slapeloosheid van Happie weer over en trof ik haar slapend aan als ik ’s ochtends in mijn werkkamer kwam. Dan wekte ik Happie met de powerknop en kon ik intussen koffie halen, terwijl Happie zich aankleedde met de benodigde software.
Af en toe verwende ik Happie. Met een schoonmaakdoekje depte ik haar oogjes en soms maakte ik ook haar toetsenbordje schoon. Happie ging flexibel om met alle veranderingen binnen de opleiding, faculteit en hogeschool. Moeiteloos slikte zij nieuwe versies van Office, van SPSS en zelfs na het consumeren van alle ‘verbeterde’ versies van Sharepoint en Osiris hoorde je haar niet sputteren of tegenstribbelen.
Het ergste vindt Happie, dat zij wordt vervangen door een laptop, een inferieur wegwerpproduct. Zij had mij wat beters gegund dan zo’n goedkope, pietepeuterige speelgoedversie van een computer. Happie, bedank voor alles. Het ga je goed en ik zal je missen!
