‘Andre Hazes had plankenkoorts en ik heb linoleumkoorts.’ Dit zegt docent Asis Aynan van Hogeschool Amsterdam. Voor zijn nieuwste boek Linoleumkoorts zat hij vanochtend bij Radio1.
In het interview vertelt de docent: ‘Bij elke nieuwe klas ben ik zenuwachtig. Dat begint al op zondagavond. Ik slaap slecht en droom erover. Ik sta elke dag op het linoleum dus noem ik het linoleumkoorts. Soms is het gezond, maar het kan ook zorgen voor een slechte les. Toen ik er een keer voor uitkwam bij het koffieapparaat merkte ik dat andere docenten het wel heel hard ontkenden. Ik dacht: ‘Verhip! Het is een taboe!’.’
Aynan praat ook over de taal bij jongeren. Over het verdwijnende lidwoordje ‘ het’. Misschien komt het door het Engels, hij weet het niet. Maar tegen de studenten zegt hij steevast: die rapteksten moet je zeker leren en buiten de klas kun je praten over ‘ de leven’. Maar hierbinnen zeg je netjes ‘ het leven’.
Witte groep
Aynan maakt zich zorgen over de witte groep studenten die niet meer mengt met de biculturele groep. ‘ Vroeger, in de jaren negentig deden we alles met elkaar. We gingen uit, we hadden seks, het was gezellig. Nu zie ik twee verschillende groepen. Soms word ik kwaad en zeg ‘(piep)… ga eens door elkaar zitten!’ En toch, dat kunnen wij docenten wel aankaarten, maar zij moeten het doen.’
Over het lerarentekort is hij kort: ‘ Docent zijn is een heel fijn vak. Je hebt enorm veel vrijheid. En ik heb daarnaast tijd om te schrijven.’
Zijn boek gaat over docent zijn in de grote stad, taal en en culturele identiteit. Onder andere te koop via zijn website.
