De mogelijkheden om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graad raken snel uit zicht, kopte de NOS deze week. Ondertussen worden studenten geacht rustig door te studeren en zich voor te bereiden op de toekomst. Doen ze dat ook? En hoe voelt dat?
Tess (23), student International Business
‘Of ik me zorgen maak? Nee. Het is niet zo dat ik klimaatverandering niet erg vind, maar ik begrijp er het fijne niet van en doorgrond de consequenties van mijn acties ook niet. En omdat ik geen moeder zal worden, ben ik ook minder bezig met hoe het gaat zijn voor de volgende generaties.‘
Iedereen is een beetje egoïstisch op het gebied van klimaatverandering. Weinig mensen willen minder vlees eten, stoken of autorijden. Ze zijn niet bezig met wat ze kunnen doen om hun voetafdruk te verminderen. Ik houd me alleen bezig met kleine dingen. Geen plastic tasjes kopen en mijn lampen uitdoen als ik van huis ga. Maar ik ben verre van iemand die daarin doorslaat.’
‘Mijn verwarming laat ik altijd op 17 graden staan. Mijn huisgenoot zegt dan dat ik hem uit moet zetten als ik wegga. Maar als ik dan thuiskom en het is 10 graden in mijn kamer, word ik daar niet blij van. Klimaatverandering beïnvloedt me niet in het maken van grote keuzes, maar het speelt soms mee. Ik pak liever de trein dan het vliegtuig, ook omdat ik dat gemakkelijker vind. Kinderen wil ik sowieso niet, vooral doordat ik die zorg niet wil dragen. Een goede tweede reden is dat er al meer dan genoeg mensen op de wereld zijn.
Over 50 jaar zijn er vast een stuk minder poolkappen dan nu, ondanks de nieuwe technologie die ze gaan ontwikkelen om klimaatverandering tegen te gaan. Ik hoop dat er niet meer dieren uitsterven, maar vrees het ergste.’
Minke (24), student Fysiotherapie
‘Ik voel niet de druk om heel erg op het klimaat te letten. Het klinkt misschien stom, maar op dit moment zien wij weinig van klimaatverandering. Dat is natuurlijk heel egoïstisch, maar ik denk dat dat wel de reden is dat ik nu die urgentie niet voel.
Wij studenten reizen het meest met het vliegtuig. Dat is iets wat mij verder helpt in mijn ontwikkeling, dus dat wil ik gewoon blijven doen. “Ga je nou wéér vliegen? Weet je niet hoeveel uitstoot dat veroorzaakt?”, hoor ik dan. Als er andere mogelijkheden zijn, wil ik best de trein nemen, maar naar Zuid-Amerika gaat dat nu eenmaal niet.’
‘De hoeveelheid plastic die ze in mijn vakgebied weggooien, is schokkend. Ziekenhuizen en andere zorginstellingen gebruiken allemaal dingen die je maar één keer kan gebruiken. Handschoenen bijvoorbeeld. Ze zouden dat verbruik tegen moeten gaan door te innoveren en te zorgen voor herbruikbare spullen.
Ik wil graag kinderen en ik ga geen afstand doen van die wens. Het zou vast het klimaat helpen, maar er zijn nog zoveel andere mensen die ook kinderen nemen. Waarom zou ik dat in mijn eentje niet doen?
Ik sta niet meer uren onder de douche, zoals vroeger. En ik doe altijd het licht uit als ik wegga. Dat zijn dingen waarvan vaak gezegd wordt dat ze helpen om klimaatverandering tegen te gaan en ze zijn gemakkelijk. Ik eet ook bijna geen vlees meer, want dat is slecht voor de aarde. Maar vegaproducten en avocado’s zijn ook niet heilig. Daarom heb ik daar geen duidelijke mening over.
Er zijn steeds meer projecten die ervoor zorgen dat het beter gaat met het klimaat en de kosten van vliegen gaan ook omhoog. Over vijftig jaar zal het beter gaan met de aarde dan nu, want onze generatie zal haar kinderen bewuster opvoeden, door te vertellen wat goed en slecht is voor het milieu. Met de kennis en wetenschap die we nu hebben, is de wereld zeker nog te redden.’
Jorik (21), student Journalistiek
‘Aan de ene kant maak ik me zorgen, maar aan de andere kant denk ik: het is toch al te laat. De problemen zijn te groot. Ik koop alleen tweedehandskleding. Zelf heb ik bij de Action gewerkt en als ergens ook maar een klein scheurtje in zat, werd het weggegooid. Iedereen weet dat er een probleem is, maar mensen blijven maar bij de SHEIN of soortgelijke winkels kopen.’
‘Een groot onderdeel is onze consumptiemaatschappij. Als ik in de supermarkt om me heen kijk, denk ik: fucking veel plastic. Ook in kledingwinkels, er hangen zoveel spullen. Ik denk dan aan hoe vaak mensen zo’n shirtje gaan dragen voordat ze het weggooien. Waarschijnlijk maximaal drie keer. Hipsters hebben gelijk: iedereen moet veel beter nadenken voor hij iets koopt. Vooral bij kleding, vlees en elektronica. Maar ik heb geen idee hoe je ze zo ver krijgt
Volgens mij is vliegen een van de meest vervuilende dingen die we doen, en iedereen doet dat gewoon nog. Ik zelf ook, wel zes keer per jaar. De trein is echt veel duurder.
Ergens heb ik het idee dat het al te laat is voor de aarde. Dat komt denk ik door de media. Die brengen alles onheilspellend en berichten altijd over klimaatdoelen die niet zijn gehaald. Daar krijg ik als lezer een negatief gevoel van. En alle berichtgeving over duurzamer leven is echt voor dovenmansoren. Sinds ik ben geboren moet er al iets veranderen en dat gebeurt niet. De aarde is niet meer te redden.’
Eline (23), student Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek
‘Ik maak me zorgen om klimaatverandering. Ik merk het aan alles, het weer wordt steeds extremer, ook in Nederland. Toch ben ik er niet veel mee bezig en richt me op dit moment op mijn studie.
De generatie voor ons heeft grote stappen gemaakt op het gebied van technologie, maar heeft er vroeger verkeerd over nagedacht. Nu zijn we bewuster, maar zetten nog altijd geen stappen. Voor mijn opleiding sta ik vaak in het lab. We gebruiken ontzettend veel plastic, dat we ook altijd weggooien. Ze zouden ons herbruikbare tubes kunnen geven, van glas in plaats van wegwerpplastic.
Ik voel steeds meer sociale druk en zou zeker bereid zijn om vaker met de trein te reizen in plaats van met het vliegtuig, als de prijzen lager waren.’
‘Veel mensen willen nu ineens de temperatuur in huis lager, maar dat komt vooral door de hoge gasprijzen. Gezinnen van tien of meer kinderen vind ik asociaal. Egoïstisch dat je dat de wereld aandoet, puur omdat je zelf zoveel kinderen wil. Ik wil zelf geen groot gezin.
Ze zouden op het nieuws meer moeten tonen hoe je duurzamer kunt leven. Ook moeten er nieuwe technologieën bedacht worden die duurzamer zijnen minder CO2 uitstoten. Er moeten milieuteams in bedrijven komen die duurzaamheid gaan implementeren. Als die er komen, heb ik nog wel hoop voor de aarde.
Ik wil geen baan die zich richt op duurzaamheid. Dat is vooral omdat ik medisch onderzoek een stuk interessanter vind. Als ik daarmee veel meer plastic verbruik dan bij een baan gericht op duurzaamheid, dan is dat maar zo. Wel zou ik erop letten dat ik spullen zou kunnen hergebruiken.’
Büsra (25), student Journalistiek
‘Ja, we moeten minder vlees eten en minder spullen kopen, maar op grote schaal moeten er ook dingen gebeuren, dat is effectiever. De regering zou het aantrekkelijker kunnen maken om met de trein te reizen. In je eentje kun je minder verschil maken.
Ik probeer geen nieuwe kleding te kopen, maar dat gaat niet altijd goed, want ik houd van kleding. Ik probeer ook bijna helemaal vegetarisch te eten, maar dat gaat ook niet perfect, want mijn ouders koken best wel lekker. Eenmalig plastic probeer ik ook te mijden, en ik doneer waar ik kan. Als student heb je niet veel geld, maar je kan met een drankje minder in de week leven, en dat geld doneren.
Ik wil geen kinderen. Ik heb nu een kat en dat is al genoeg verantwoordelijkheid. Maar de wereld wordt geen gezellige plek voor de komende generaties, dat speelt ook mee.’
‘Over 50 jaar zullen er veel meer natuurrampen zijn. De gebieden die het eerst worden getroffen liggen ver bij ons vandaan, waardoor we in het Westen veel te laat maatregelen gaan nemen. Aan de andere kant ben ik ook hoopvol en denk ik dat er iets kan veranderen. Ik denk het negatieve, maar wil in het positieve geloven.’
