Maarten Nauw (leeftijdloos, alleen zijn moeder kent zijn geboortedatum) verlaat Trajectum, na elf jaar trouwe dienst. Hij kreeg het, helaas voor ons, te druk met z’n bestaan als freelance fotograaf. Elf jaar lang maakte hij voor Trajectum foto’s, de nieuwsbrief en de rubriek Student Style. De aller-, allerlaatste Student Style verschijnt vandaag, over hem.
Stijl? ‘Dat is meteen de lastigste vraag, haha. All black everything. Ik draag alleen maar zwart. Het is praktisch, ik heb bijna geen kledingstukken en iedereen herkent me. Ik had ooit een felgekleurde tas bij me, mijn vrienden schrokken zich rot. In kleur voel ik me ongemakkelijk.
Het is ironisch, want de enige rubriek die ik voor Trajectum maakte, ging over kleding, terwijl ik daar zelf nooit mee bezig ben. Hoewel, het ging meer over human interest, eigenlijk. Ik streef ernaar mijn voetafdruk zo klein mogelijk te houden, in alles wat ik doe. Twee truien heb ik, allebei zwart. Vandaag heb ik speciaal voor dit interview een nieuwe trui aan, gekregen van mijn moeder.’
Wat vind je mooi aan jezelf? ‘Mijn handen en mijn postuur, al zou ik wat langer willen zijn.’
Is uiterlijk belangrijk? ‘Ik hou van mooie dingen, dus ook van een mooi uiterlijk. Maar ik geniet ervan als een gezicht of een lichaam juist iets aparts heeft. Aan mijn vriendin vind ik alles mooi. We zijn eigenlijk elkaars types niet, maar we voelen ons goed bij elkaar. Mijn vriendenkring bestaat vooral uit mensen die niet extreem mannelijk of vrouwelijk zijn, qua karakter. Als fotograaf probeer ik onzichtbaar te zijn, maar ik kan ook theatraal zijn. Dansen, zingen, alles. Dat heeft de redactie van Trajectum in die elf jaar nooit gezien, denk ik.’
Muziek? ‘Muziek was mijn eerste liefde .. and will be my last. Als kind maakte ik al liedjes en ik ben het blijven doen, met mijn band Ravage! Ravage!. Ik hou van new wave, synthpop, indiepop. Zolang de liedjes maar melodieus zijn. Mijn favoriete artiesten? Pet Shop Boys, The Smiths, Soft Cell, Kate Bush.
Nederlandstalig kan ook: Kronenburgpark van Frank Boeijen vind ik bijvoorbeeld prachtig. De meest ondergewaardeerde Nederlandse artiest? Thomas Azier. Het meest luister ik naar nieuwe muziek. Spotify’s Release Radar is m’n beste vriend.’
Favoriete film? ‘Mister Nobody. Zo indrukwekkend dat ik hem daarna nooit meer wilde zien. Over de kracht van toeval, in je leven.’
Favoriete tv programma? ‘Zondag met Lubach. Ik hou niet zo van humor, maar Arjen presteert het om me regelmatig hardop te laten lachen.’
Favoriete fotograaf? ‘Michael Wolf. Fotografeert nare dingen, zoals flats in Azië of verdrukte mensen in de metro. Maar prachtige beelden. Vroeger hadden we Rembrandt en nu hebben we Michael Wolf.’
Sport? ‘Je verwacht het niet van me, maar ik ben een fitte jongen. Ik tennis elke dag een uur, met een gepensioneerde, Ierse ex-gevangene.’
Kun je een dag zonder telefoon? ‘Ik nam pas een mobiel toen internet erop kwam. Verder heb ik belvrees, veel te ongemakkelijk. Ik ken mijn vriendin nu zes jaar en ik heb haar nog nooit gebeld.’
Mooiste plekje in Utrecht? ‘De Oude Hortus. Die historische huizen en die natuur, als heel Utrecht er zo uit zou zien, zou ik Amsterdam ervoor verlaten.’
Favoriete boek? ‘High Fidelity. Over een platenzaakmedewerker. Dat was ik ook, vijf jaar lang. Ik mis het nog steeds en droom er elke week over. Zo’n habitat waar alles om muziek draait, heerlijk.’
Vlees of vega? ‘Vegan. Ik probeer nu al drie jaar veganistisch te zijn, want ik vind het niet uit te leggen hoe wij mensen andere dieren uitbuiten. Zelfs in de tafel waar we nu aan zitten zou iets dierlijks kunnen zitten, wist je dat? Lees PIG 05049 maar. Een dik boek met de meest uiteenlopende producten waar een varken in is verwerkt, bizar. Over vijftig jaar gaan we ons ervoor schamen, zoals we ons nu schamen voor de slavernij of over het feit dat vrouwen geen stemrecht hadden. Het coronavirus is ook ontstaan door het eten van dieren trouwens, in dit geval uit de jungle, bushmeat.’
Politieke partij? ‘Partij voor de Dieren, natuurlijk. ’
Wat zou jij doen als je de HU was? ‘Ik zou honderden inheemse bomen en struiken planten want het is een kale bende. En ook: ze moeten doen wat ze zeggen op hun website. Dus maak de kantines vega en verleid mensen ertoe om vlees te laten staan.’
Geloof je? ‘In de wetenschap, ja. En van cultuur kan ik ook in hogere sferen komen. Maar dat er zelfs wetenschappers zijn die in God geloven, in de 21e eeuw, vind ik onbegrijpelijk. Omdat we alles kunnen verklaren.’
Zou je bevriend kunnen zijn met een gelovige?
‘Jawel, beter in God geloven dan biefstuk eten. Dat laatste vind ik een enorme afknapper, pijnlijk om iemand van wie ik hou vlees te zien eten. Dan hoop ik maar dat hij snel het licht ziet. Er zijn ook wel verzachtende omstandigheden. Vlees eten wordt nog zo vanzelfsprekend gevonden. Uiteindelijk zijn we allemaal deels het product van onze opvoeding en van onze omgeving.
Dat vlees lekker is, vind ik trouwens geen argument. Heroïne is ook lekker, maar dat doe je ook niet. Uiteindelijk zijn alle redenen om vlees te eten gemakkelijk te weerleggen.’
Grootste angst?
‘Ziek te worden, met pijn. Ik heb ook smetvrees, open alle deuren met mijn mouw.
Mijn vader stierf op mijn zestiende, hij was mijn beste vriend en heel sterk. Ik zag hem in vier maanden veranderen van een sportieve veertiger naar niets. Zes jaar heb ik gerouwd, onbereikbaar voor anderen, een verloren tijd. Dat is een reden dat ik mijn leeftijd niet vertel.
Uiteindelijk veranderde ik zijn dood in iets positiefs. Hij zag van alles het mooie in. Toen ben ik dat, als eerbetoon ook gaan doen. En dat heeft me zoveel goeds gebracht.’
Welk cijfer geef je je leven? ‘Een 8. Het zou een 10 zijn als ik de wereld kon verbeteren. Met honderd miljard euro zou ik bossen opkopen, de bio-industrie omvormen en inzetten op duurzame energie. Nee geen kernenergie, daar kleven teveel nadelen aan.’
Drank of drugs? ‘Euh, perensap.’
Ver vliegen of dichtbij met de trein? ‘Dichtbij met de trein. Al kun je ook ver met de trein. Ooit wil ik met de Transsiberië Express mee.’
Wat wil je later worden? ‘Ik kijk niet langer vooruit dan een half jaar. Het leven is kort en meedogenloos. Soms worstel ik met zingeving, maar het feit dat het geen zin heeft werkt ook relativerend. En ach, over vier miljard jaar explodeert de zon en zijn we allemaal vergeten.’
Ga je Trajectum missen? ‘Misschien ga ik de vanzelfsprekendheid van het contact met mijn collega’s missen. En het basisinkomen van zeshonderd euro in de maand.
Het was mooi. En het is mooi geweest.’
Je kunt Maarten blijven volgen.
