Dit is een opiniestuk van Floor Hoogstad, oud-student Journalistiek aan de HU.
‘Wist jij wel dat koeienmelk voor kalfjes is?! Je drinkt toch ook geen cappu met moedermelk?! Daarbij, ZÓ slecht voor het milieu, Anna! Nee hoor, doe voor mij maar een havercappu,’ klinkt het in de koffiebar waar ik aan het werk ben.
Een vegan lifestyle is hip. Het ene na het andere veganistische restaurant opent zijn deuren, op TikTok vliegen de matcha’s en havercappucino’s je om de oren en ook tijdens de koffie met ‘woke’ vrienden ontkom je aan het gesprek niet meer: ben jij al vegan?
Hoewel ook ik me als deel van de woke community beschouw, denken mijn vrienden daar soms anders over. Die ene frikandel of de vlezige maaltijden die ik bij mijn Roemeense schoonouders verorber, kunnen volgens hen echt niet meer. ‘Goed dat je al flexitariër bent, maar je kan ook een vegan AVG’tje of een vegan frikandel eten, hoor, Floor.’ Het is dat alwetende en neerbuigende ondertoontje wat me telkens weer dwarszit.
Zo ook vandaag in de koffiebar, waar niet ik, maar deze Anna vandaag de Sjaak is. Haar vriendin ratelt maar door over vegan recepten, zielige diertjes, het falende milieu en over ons, de mensheid, die er wat aan moet doen. Het is niet dat ik het oneens ben met deze veganist. Als je de laatste klimaatscenario’s bekijkt, kun je inderdaad maar beter stoppen met vliegen, autorijden en vooral vegan gaan eten. (– Of insecten, maar goed, dat is weer een ander verhaal en #ZóNietVegan.)
Het is echter het volgende punt op de gespreksagenda van Anna en haar veganistische vriendin waardoor ik nostalgisch terugverlang naar de tijd dat ik als zaadcel rondzwom in de zak van mijn vader.
Het duo heeft het over een ‘fuif’ waar ze dit weekend heen zullen gaan. Eerlijk is eerlijk: het klinkt alsof het een mooi feest zal worden in De Sterren, het voormalige provinciehuis dat inmiddels wordt bewoond door meer dan 700 Utrechtse studenten. ‘Maar OMG Anna! We hebben nog geen spul geregeld!’ Verbouwereerd luister ik naar hun gesprek, dat over en weer gaat, over welke designerdrug ze willen gebruiken tijdens het feest. Ze besluiten hun dealer te bellen voor een gram coke.
Ze moest eens weten, denk ik. Weet ze wel hoeveel schade drugs als deze het door haar zo geliefde milieu aandoen? Wist ze wel dat er in de war on drugs velen geëvolueerde apen doodvallen? Dat er dieren en bos worden weggeruimd voor cocaplanten? Ik voel de behoefte om de vegan vriendin van Anna beet te pakken en eens echt woke te schudden: er zit vegan boter op je hoofd, hoor, vriendin van Anna! Waarom ik niks zeg? Omdat het niet mijn gesprek is, afluisteren is niet fraai en mijn radiodeadline moet gehaald worden. In plaats daarvan mail ik Trajectum. Hebben jullie nog plaats voor een opiniestukje?
