Büsra Kondakçi (23) studeert Journalistiek aan de HU.
Je duim opsteken en voorgoed verdwijnen. Het angstscenario van velen, als ze aan liften denken. Maar West-Europa scoort hoog op gebied van veiligheid onder lifters. HU-studenten Otger, Nina, Leon en Floris vertellen over hun ervaringen.
Liften: de decennia-oude, goedkope en avontuurlijke reisoptie. Ik hoor vaak dat het vroegah een stuk populairder was. Horrorfilms als The Hitcher (1986) gaven het liften een grimmig imago. En sinds de komst van de studenten ov-kaart in 1991 hebben studenten ook niet echt meer reden om hun duim uit te steken. Zodra ik het over liften heb, vertellen mensen me dat ze het eng en onverstandig vinden. Ik vroeg me af of er studenten op de HU rondliepen die het nog wél doen.
Otger
Otger (net afgestudeerd student Geschiedenis aan de HU) liftte drie weken door IJsland met zijn vriendin. ‘We stonden langs de enige snelweg van het land, dicht bij Reykjavik. IJslanders zijn ontzettend aardig en als ze zien dat we toeristen zijn extra gastvrij. We werden altijd snel meegenomen.
De eerste lift was een zilverkleurige bestelwagen die voor ons stopte bij een tankstation. De bestuurder was een dude rond de veertig met zijn vriendin uit Quebec. Typisch Canadese houthakker met onverzorgd haar en een scruffy baard, hij rockte de look. Ze wilden in iedere geiser gaan chillen, vertelden ze casual. Hij hield het stuur met zijn knie vast en draaide een jointje. Hij bood ons een hijsje aan, dat ik natuurlijk niet kon afslaan.
Een andere lift kreeg ik van een man in een Burberry-achtige jachtjas, een beetje een kakker, in een oldtimer met een bak erachter. Bleek hij de minister van financiën te zijn. Hij vertelde het alsof het de normaalste zaak ter wereld was.
Het leukste aan liften vind ik het kijkje in andermans leven. Ik kom in contact met mensen die ik normaal nooit zou benaderen. Het zomaar verdwalen en een random bakkerij binnenlopen om de weg te vragen hoeft niet meer, want we hebben allemaal Google Maps en zijn niet meer afhankelijk van elkaars kennis. Liften neemt mijn stigma’s weg en het laat me op een bepaalde manier klein voelen. Jammer dat die cultuur verdwijnt. Maar ik beken: sinds ik een auto heb, lift ik ook een stuk minder.’
Nina Swart
Nina (vierdejaars Journalistiek): ‘Ik ging met vrienden kamperen in Friesland. We hadden zin in een avontuur en stonden langs een weg in the middle of nowhere. Met zes op een rij liepen we netjes achter elkaar en staken bij iedere auto onze duimen uit. Een gast rond de 25 riep al hangend uit het raam dat we wel mee mochten. Vervolgens propten we ons in de piepkleine tweedeurs-wagen. Twee vriendinnen zaten voorin en wij met z’n vieren op de achterbank. Een kwartier lang heeft hij naar onze kampeerverhalen geluisterd.
Ik heb zelf ook weleens lifters meegenomen. Als het niet goed voelt en ik zit alleen in de auto, dan stop ik niet. Mijn ouders zijn altijd bezorgd geweest en vonden het niet chill als ik ’s avonds laat alleen naar huis fietste. Dat ik met vijf vrienden ging liften, vinden ze weer grappig. In Nederland durf ik het in mijn eentje wel aan, maar ik vind het gezelliger om met vrienden te liften. Het liften is weer populairder doordat YouTubers als StukTV en Hunted-achtige programma’s op tv, de leuke, spannende kant ervan laten zien.’
Leon Zantinge
Leon (derdejaars Journalistiek) woonde een jaar in Nieuw-Zeeland. ‘Ik dacht op een dag: fuck it, ik wil geen bus-ticket betalen. Dus ging ik liften. Ik stond langs de weg met een stuk karton waar in blokletters Hastings op stond, een stad aan de westkust 160 kilometer verderop. Mijn koffers verstopte ik in de bosjes om niemand af te schrikken. Tien minuten later stopte een crackbak, zo’n koekblik, een oude Sedan. Deze oude vrouw zag er niet rijk uit, dus ik vond het lief dat ze me een lift aanbood.
Ze vertelde me dat ze nog nooit had gevlogen en vroeg me in alle ernst of ik vanuit het vliegtuigraam kon zien of de aarde rond of plat was. Ze betoogde ook dat de wereldelite de waarheid achterwege hield en nog wat meer complottheoriën. Ik ging er gewoon in mee, ze deed tenslotte de moeite om mij twee uur mee te laten rijden.
In Nederland zou ik niet snel liften, mensen zijn hier vast minder vriendelijk als in Nieuw-Zeeland. Bovendien heb ik een studenten-ov, praktisch gezien is het dus niet nodig. In het buitenland is het een mooie manier om in contact te komen met de locals. Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat je je intuïtie moet volgen. Een rare guy met bad vibes bood me een lift aan, dat voelde a-relaxed dus zei ik hem dat ik op de volgende wil wachten.’
Floris Rexwinkel
Floris (vierdejaars Journalistiek) deed het in Nederland. ‘Ik had mijn terugreis van werk slecht gepland en belandde rond twee uur ‘s nachts in Breukelen. Er reden geen bussen meer, dus ik moest bijna twee uur gaan lopen. Het was midden in de winter, het had gesneeuwd en het was koud. Al lopend langs de weg begon ik bij elke voorbijrijdende auto mijn duim omhoog te steken.
Na een wanhopig kwartiertje stopte er een auto. Het raampje van een oude Renault rolde naar beneden en een brede man achter het stuur vroeg waar ik naartoe wilde. Enge gedachten flitsen door mijn hoofd: wat als hij me nu de grens met Duitsland over rijdt en ik nooit meer gevonden werd? Ik checkte de achterbank en keek of hij een stuk touw had liggen en controleerde of ik van binnen de deur open zou krijgen. Ik had geen zin om in de kou te lopen, dus stapte in.
Het bleek een heel aardige gast te zijn die laat klaar was op werk en naar zijn dochter moest. Hij gaf me zelfs handschoenen mee zodat ik geen blauwe vingers zou krijgen. Toch zou ik het niet snel nog eens doen. Ik voel me rustiger als ik mijn reis goed plan.’
En Büsra?
Nu ik al deze studenten gesproken heb over hun liftervaring vind ik het alleen maar jammer dat liften steeds minder populair wordt. Ik denk nog vaak terug aan mijn vorige en eerste liftvakantie in Denemarken en ga het zeker vaker doen. Mijn moeder vind het idee alleen al doodeng en mijn vader raad het ten strengste af. Maar met een gezonde portie vertrouwen in de mensheid en in mijn intuïtie, zal ik het gauw weer wagen.
