Quinty Setligt is student Journalistiek aan de HU. Ze schrijft columns voor Trajectum
De Hide Out. Een geheime schuilplaats op Heidelberglaan 15. Dé plek waar roddels de ronde doen, waar schaduwen meer lijken te weten dan jij, en waar de tijd soms stil lijkt te staan. Zelf ben ik er vaker dan ik wil toegeven.
Ik zit sinds kort in de activiteitencommissie van LeF en de nieuwe regel is dat wij elke woensdag de bar draaien. Best leuk, was mijn eerste gedachte. Wie wil er nou niet met zijn vrienden een beetje biertjes tappen en bitterballen in de frituur gooien?
Hoe moeilijk kon het zijn? Met mijn ervaring in de horeca (koffietent Frank & Charlie in Enschede) moest dat vast goed komen.
Om half 6 kwam ik aan bij de bar, waar het vol stond met schreeuwende journalistiek-studenten. Van opzij hoorde ik een stem: ‘We kunnen je nu meteen gebruiken.’
Nou daar stond ik dan, aan de andere kant van de bar. Dit voelde onwenniger dan verwacht. Een stuk of twintig ogen staarden me aan, wachtend tot ik ze ging helpen. Om me heen veel geschreeuw en de muziek op standje 100: meteen overprikkeld dus. Maar dit was mijn strijd en opgeven was geen optie. Zweten als een otter of niet, ik moest door.
Mijn eerste paar biertjes hadden alles behalve twee vingers schuim. Ik probeerde vooral aardig te blijven kijken, in de hoop dat niemand er wat van zou zeggen. De ‘Ach, het smaakt er vast niet minder om’ viel vaak.
Uiteindelijk zat ik er best lekker in en vloog ik als ervaren bartender door de ruimte. Alleen vragen als ‘Mag ik een appelsap”, (verkopen wij dat?) Of ‘Mag ik een kwak’ (wat is nou weer een kwak?) zorgden voor een error in mijn systeem. Ik kreeg spottende blikken, maar gaf geen krimp.
Komend schooljaar moet ik dit blijven doen, helaas. Nog zes keer, waaronder morgen. Mocht je me willen zien blunderen, kom ff langs. Half biertje gegarandeerd.
