Journalistiekstudent en columnist Jelle de Ru is terug uit Denemarken. Is hij veranderd? Of is heel Nederland anders geworden? Praten over mislukkingen maakt het leven in elk geval een stukje aangenamer. De epiloog van onze teruggekeerde uitwisselingsstudent. (Al zijn columns lees je hier!).
Daar loop je dan met spierpijn in de Ikea in Utrecht. Dan weet je echt dat het nieuwe jaar weer begonnen is, inclusief nieuwe voornemens en het inrichten van je nieuwe kamer. Alles is weer in euro’s en elk gesprek kan je weer verstaan.
Mijn avontuur in Denemarken begon ook in de Ikea, maar toen was ik met twee goede vrienden die mij naar Aarhus hadden gebracht. Nog dronken van de avond daarvoor liepen we tussen de bureaustoelen, om vervolgens de gezamenlijke kater te verwelkomen bij het familiebuffet tussen de krijsende kinderen.
De meeste mensen die terugkomen van uitwisseling hebben het er altijd over hoe een semester buitenland hun veranderd heeft, maar ik merk vooral dat alles om mij heen anders is geworden.
Vanaf het moment dat ik in die auto stapte naar Denemarken, stopte in mijn hoofd het leven in Nederland. Alsof je een film op Netflix op pauze zet. Als je terugkomt, merk je dat het leven gewoon door is gegaan en iedereen gewoon door heeft gekeken zonder jou het te laten weten. De rest van het verhaal ontdek je alleen door de spoilers van iedereen.
Alles is hetzelfde, maar toch niet zoals ik het ken. Hoog Catharijne is een stukje verder afgebouwd, in het centrum zijn ze begonnen aan de nieuwe bibliotheek en ook mijn complete faculteit is verhuisd. De bus die ik altijd pak, heeft ineens een nieuwe route en komt niet meer langs mijn bushalte – sta je daar voor niets een half uur in de kou -, de huiskamers van mijn vrienden zijn niet meer hetzelfde en de mensen om wie je geeft zijn onwijs druk met hun eigen nieuwe avonturen. Ikzelf heb een soort mini-zomervakantie, midden in de winter. Want mijn nieuwe vakken beginnen pas over een maand.
Eventjes had ik de illusie dat ik zelf niet veranderd was. Tot mijn vrienden me ineens de Scandinavische hipster zijn gaan noemen. Ook ik had heel erg sterk de neiging iedereen te willen vertellen hoe Denemarken was, om de tijd in te halen die ik zelf niet in Nederland ben geweest, maar je wil ook niet iemand zijn die alsmaar vertelt over zijn uitwisseling.
Ik heb daarvoor een oplossing gevonden: ik vertel nu iedereen wat er mis is gegaan. Om vervolgens te vertellen hoe fijn het is om terug te zijn, want natuurlijk was Denemarken geweldig, natuurlijk mis ik het, maar het was niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Want je goede vrienden uit Nederland waarschuwden nog zo: ga voor jezelf koken. Als je dat niet in week één doet, doe je het nooit. Ze hadden gelijk, dus daar stond je dan in de laatste week, je kant-en-klaar-maaltijd uit te spuwen boven het toilet omdat je lichaam protesteert en normaal eten wilde. (Inmiddels heb ik een detox seizoen nodig, waar ik groene smoothies toegediend krijg aan een infuus). Als ik de Denen dan toch nog iets had willen leren: Tomatenpuree is geen tomatensaus en veel te zout. Voor wie ooit in Aarhus gaat studeren: koop echt nooit een groentelasagne bij de Netto.
Een fiets kopen voor 300 euro was ook al zo’n geslaagd plan: na hem een maand gebruikt te hebben en twee keer het asfalt gekust te hebben, heeft hij de rest van het semester voor de deur gestaan. De boete voor zwartrijden in de bus bedroeg 100 euro. Ik heb nog een schoonmaak-dreigbrief gehad, dit maal compleet onterecht, maar wel inclusief ruzie met mijn huisgenoten. Ik had de meest ongemakkelijke sjans ooit bij de urinoirs van een gaybar, ik ging gewoon gezellig mee met mijn vrienden en dit was een beetje het scenario waar je van tevoren bang voor bent. En zo zijn er nog wel een paar dingen gebeurd die wat minder leuk waren, maar al deze ervaringen staan in het niets vergeleken bij goede herinneringen.
Als ik wegrijd van de Ikea samen met mijn opa, merkt hij een auto met een Deens kenteken op. En dan realiseer ik me ineens heel cliché: ik ben misschien dan wel weg uit Denemarken, maar ik draag voor altijd een stukje Denemarken met mij mee. Als Scandinavische hipster zijnde.
