Ouderdom heeft in sommige landen status. Daar waar levenservaring gezien wordt als verworven competenties (om in ons schooljargon te blijven), is er respect voor ouderen. Met name in oude, hoogstaande culturen als die van de Chinezen of Grieken. In ons land wordt de energieke dertiger vaak hoger aangeslagen en bij sollicitaties wint deze het altijd van de zestiger, al kan die best nog wel wat jaartjes mee.
Opmerkelijk is dat van 55 tot 65 jarigen in ons land 46,8%, dus nog niet de helft actief aan het arbeidsproces deelneemt (CBS Statline, 29-05-10). Bij mannen nog wel 57,9% en bij de vrouwen 35,6%.
HU beleidsadviseur Vincent de Bijl schreef onlangs in een scriptie voor het behalen van zijn master op de Erasmus Universiteit over arbeidsparticipatie bij oudere werknemers en stelde “Voor werkgevers lijkt het van een steeds groter belang te zijn een leeftijdsbewust personeelsbeleid te voeren. Niet alleen omdat het maatschappelijk gezien nodig is, ook uit eigen belang en concurrentieoverwegingen: wanneer de arbeidsmarkt krapper wordt, zal het gevecht om de oudere werknemer losbarsten. In sommige sectoren zoals het onderwijs is deze tendens al zichtbaar.“
Vechten wij om onze oudere docenten met ervaring te houden of zijn ze eigenlijk al afgeschreven?
