Medio december komt het 75-jarige USKO met een bijna-unieke opvoering van ‘Trilogie’ door Julius Röntgen. Ook Sjoerd (21, derdejaars Verpleegkunde) zingt mee in dit grootste muziekgezelschap van Nederland. Wat ooit begon met blues en rock, met mondharmonica en gitaar, draait nu om samenzang en nieuwe kennis. ‘Ik had er veel eerder bij moeten gaan.’
Het Utrechts Studenten Koor en Orkest werd 75 jaar geleden opgericht tijdens de Tweede Wereldoorlog. In het verzuilde Nederland moest er binnen deze vereniging plaats zijn voor elke student, ongeacht zijn achtergrond. Die gedachte was toen uniek. Het koor is voor studenten, maar degenen die een baan vinden worden niet meteen weggestuurd. Of dat uiteindelijk niet leidt tot een sterk vergrijsde populatie kun je zien op de foto.
Wat brengt studenten tegenwoordig naar zo’n koor? Voor Sjoerd was dat vooral zijn nieuwsgierigheid naar klassieke muziek. Hij speelde al veertien jaar blues en rock op de gitaar en vier jaar mondharmonica. Zijn gebrekkige zangervaring vormde geen bezwaar, want tijdens de repetities krijgen de leden een behoorlijke dosis zangles. Voor de muzikanten is het bestuur overigens minder soepel: die worden geacht netjes auditie te doen. En zoals bij elk koor dragen ze de tenoren op handen, want daaraan is een schreeuwend tekort (mannen met hoge stemmen kunnen mailen naar usko@usko.nl).
Begrip tonen, niets invullen
Sjoerds studiegenoten reageren met interesse op zijn hobby, gezien de vijftien kaarten die ze al kochten voor het concert. Ze vinden dat zijn hobby past bij zijn aard. Wanneer hij zijn opleiding heeft voltooid, wil hij gaan werken in de palliatieve zorg: ongeneeslijke zieken en hun omgeving begeleiden bij het sterfproces, daar haalt hij het meeste voldoening uit. Het belangrijkste wat je daarbij moet kunnen is luisteren. Vooral begrip tonen en niets invullen, want iedereen reageert anders, vertelt hij. Toen zijn opa op sterven lag, heeft Sjoerd het Wiegenlied van Brahms opgezet, uitgevoerd door cellist Yo-Yo Ma. Het stuk, inmiddels Sjoerds lievelingslied, maakte dat zijn benauwde opa rustiger ging ademen.
Na veel repetities, borrels en een zeilweekend kan Sjoerd zich zijn leven niet meer voorstellen zonder het USKO. Het heeft hem een grote groep vrienden en een nog grotere kennis van de klassieke muziek gebracht. ‘Ik had er eerder bij moeten gaan,’ verzucht hij.
Op 13 en 14 december zingt het koor ‘Trilogie’ van Julius Röntgen, dat voor zover bekend nu pas voor de tweede keer te horen is, al bestaat de compositie al bijna honderd jaar. Sjoerd vindt het prachtig: in feite gaat het stuk over de mensheid die zijn leven lang dreigt een burn-out te krijgen en daarvan verlost wordt door de dood – net als vandaag de dag, eigenlijk. Brahms, Sibelius en Grieg spelen ze ook.
Er zijn nog kaarten te koop.
