Onze student-columnist Xander vertelt iedere veertien dagen over wat hij meemaakt en bedenkt. Ditmaal: op zoek naar focus vindt hij urenlange afleiding. Maar wat werkt dan wel?
Instagram Stories, elk nieuwsartikel dat ik lees en mijn dagelijkse rondje door de journalistieke wereld op Twitter. Wat hebben ze met elkaar gemeen? Ze staan barstens, knallend en uiteenspattend vol met advertenties. Dynamische gevulde blokjes gaan de strijd aan met mijn focus en aandacht. En ze winnen vaak.
Elke keer moet ik weer kiezen, het beeld in overweging nemen. Wil ik dit? Maakt het mijn leven beter? Zelfs als ik het na een halve seconde negeer, heb ik de informatie al verwerkt. Door het thuisleven richt ik mijn ogen soms een hele dag op een of ander beeldscherm. Daar is alles te vinden: productiviteit, de ontspanning en interactie.
Met mijn nieuwe Iphone op zak heeft de route van mijn bank naar het toilet veel weg van een winkelstraat, met uithangborden en kleurrijke etalages. Keuzes, keuzes en nog eens keuzes. Voor elk pand zo’n gladde sales tiener, die een lekker ruikend zeepje aanbiedt. En dat heeft effect: ik heb nog nooit zoveel online besteld als in de lente van 2020.
Als kind vond ik in het kleinste kamertje juist een oase van rust. Een ontsnapping aan de soms hectische interactie in een gezin met vier broers. Met een beetje geluk lag er dan een Donald Duck, of kon ik mijn kennis van de verjaardagen van familie bijspijkeren. De achterkant van het zeeppompje was ook goed leesvoer.
Als ik mijn telefoon ’s nachts aan de oplader leg, dan mag het loodzware informatiesnoer aan mijn achterhoofd er even uit. Alleen de nachtrust is nog veilig. Het werkt verlammend, en ik ben klaar met die rotzooi in mijn brein.
Afgelopen week ontdekte ik een mogelijke oplossing, de ‘Dopamine Detox’, een kleine trend op YouTube. Een periode van zo’n 24 uur (of langer) waarin je jezelf isoleert van media, games en alles wat leuk is. Alleen schrijven mag. Een soort digitaal minimalisme. Het zou een hard reset voor je brein betekenen, waarna je meer focus krijgt voor de dingen die je je echt wil. Ironisch genoeg dragen deze video’s vol levenslessen flink bij aan het probleem. Voor je het weet zit je weer een uur filmpjes te kijken.
In een eerdere column schreef ik over de geweldige potentie van de ruimte die deze periode met zich meebrengt. Dit is haar duistere kant. Er bouwt zich een digitale trombose op, en de oplossing is doodsaai: de stekker eruit.
