Jester (25) studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum.
Dit jaar had ik voor het eerst een goed voornemen. Al sinds november, om een kleine voorsprong op te bouwen. Ik ga namelijk proberen te stoppen met roken.
Met bijna 10 euro voor mijn pakje Lucky Strike Brown Blue, en het steeds moeilijker worden van peuken kopen, is de lol er voor mij een beetje van af. Natuurlijk is dat eigenlijk precies hun plan: een rookvrije generatie. Maar mán, wat is stoppen lastig. Een peuk niet roken is nog te doen. Het is vooral het sociale aspect: buiten in de vrieskou een peukje doen, klagen over het weer, terwijl de aansteker je handen voor een goede drie seconden warm maakt. Heerlijk.
Dat Albert Heijn ging stoppen met peuken gaf mij het laatste zetje. Veel huisgenoten, collega’s en vrienden zijn ook bezig met stoppen. Nu tot juli, wanneer de sigaretten echt uit alle supermarkten verdwijnen, zie ik als de ultieme kans om van deze gore verslaving af te komen. Want naar een tabakswinkel of tankstation voor een pakje peuken gaan, vind ik een stap te ver. Misschien dat ik voor een feest of een festival een keer zal omfietsen.
Op dit moment doe ik aan ‘zielig stoppen met roken’. Wat inhoudt dat ik dagen uitkies om te roken, en dan helemaal toegeef aan mijn verslaving, en andere dagen absoluut niet rook. Op een verjaardag wil ik graag roken, dus dan kies ik die zaterdag om te roken, en de rest van de week niet. Zo kan ik toch nog sociaal klagen met mederokers over de kou.
Op school was het stoppen trouwens überhaupt geen probleem. In de klas die ik heb rookt niemand meer. Nu moet ik aan mijn sociale trekken komen bij het koffieautomaat. Ik weet al waar ik volgend jaar mee zal gaan stoppen.
