Columns

Ik ging alleen uit eten en het was… interessant 

Marilène Vis. Foto: Kees Rutten

Marilène Vis (19) studeert Journalistiek aan de HU.

Mijn TikTok-pagina stond er vol mee: jonge vrouwen die in hun eentje op reis gaan. Dus besloot ook ik om toe te geven aan de trend en met mijn koffer als enige gezelschap een lang weekend naar Londen te gaan. 

Nadat ik twee dagen lang alle toeristische trekpleisters in mijn eentje weet te trotseren, besluit ik dat het tijd is voor de ultieme uitdaging: uit eten gaan. Alleen. Via Google Maps kies ik een restaurant uit, een kleine brasserie in grandcaféstijl in de buurt van mijn hostel. Online maakt ik de reservering. Ik heb geen bel-angst, maar hardop uitspreken dat ik een tafel voor één wil? Daar trek ik de grens. 

Als ik binnenloop ben ik onaangenaam verrast. Het restaurant is chique (obers in pak, flessen wijn waar ik een maand voor moet sparen en vooral héél weinig geluid) en er zitten meerdere stelletjes te dineren. Bridget Jones en ik lijken steeds meer met elkaar gemeen te hebben. Maar ik laat me niet uit het veld slaan. Ik neem plaats aan een tafeltje bij het raam, met uitzicht op de verlichte Tower Bridge. 

Net wanneer ik mezelf ervan weet te overtuigen dat ik – als het aan TikTok ligt – heel cool ben, komt er een ober naar me toe. Of ik alvast wil bestellen, of dat ik liever wacht op mijn gezelschap. Pijnlijk, want nu móet ik wel toegeven dat ik alleen ben. Ik geef mijn bestelling door: een Thaise groene curry met een drankje dat me aan de vakantie met mijn vriendinnen doet denken. Ik zeg het snel – ‘No, it’s just one’ – , zodat dit ongemakkelijke moment geen seconde langer duurt dan absoluut noodzakelijk.

De rest van mijn verblijf in het restaurant zie ik vanuit mijn ooghoeken de ober naar me gluren. Vindt hij het stoer dat ik hier alleen ben? Of heeft hij medelijden met deze trieste vertoning? Ik probeer er niet aan te denken en besluit me op de mooie stad voor me te richten. Mijn mobiel laat ik in mijn tas, behalve voor één foodfoto.

Een uur later, nadat mijn bord leeg is en ik mijn Apérol Spritz in een noodvaart achterovergeslagen heb, besluit ik dat het mooi is geweest. De klok heeft net acht uur geslagen, dus de avond is jong en ik wil wat doen. Ik bestel – wederom online – een bioscoopticket voor Babylon, een film die ik al eerder gezien heb. Niet omdat er geen andere films draaien, maar gewoon om eventjes rond te dwalen in datgene wat ik al ken. Ik pak mijn spullen en loop naar buiten, maar niet voordat ik een TikTok plaats over alleen op vakantie gaan. Kijk mij zelfstandig zijn.