Büsra Kondakçi (23) studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum.
‘Gaat dat lukken in één dag?’ De conducteur kijkt me vragend aan, in de trein naar Amsterdam. Ze wijst naar mijn protestbord waar ‘Destroy the patriarchy’ op staat. ‘Helaas niet in één dag’, antwoord ik haar.
Maar op een dag gaat het zeker gebeuren, en deze tocht brengt ons een stapje dichterbij. Dit jaar is de allereerste Feminist March, een inclusievere vorm van de Women’s March die we kennen van voorgaande jaren.
Een zwerm van mensen voert mijn zusje, haar vriendin en mij naar De Dam. Het eerste wat we horen is een Turkse slogan tegen Erdogans regime, voor alle vrouwen en baby’s die onschuldig vastzitten. We krijgen bordjes in onze handen gedrukt en staan daar, in solidariteit. Zeven sprekers praten over rechten voor vrouwen, transpersonen, mensen van kleur, alleenstaande moeders, sekswerkers, vluchtelingen en gehandicapte personen.
Na alle speeches gaat het beginnen, óp naar het Museumplein. Ik roep fanatiek mee: ‘A-anti-anti kapitalisme!’, totdat er twee jongens van Powned op een afstand naar me wijzen. Mooi, wat diversiteit voor in onze video, hoor ik ze denken, maar daar heb ik natuurlijk helemaal geen zin in.
De Powned-‘journalisten’ stormen op me af en duwen een microfoon in mijn gezicht. Wat antikapitalisme te maken heeft met de vrouwenmars, willen ze weten. Had je ff ingelezen voordat je kwam, want deze stoet heet nu de Feminist March, maar oké. I’m not surprised.
‘Hier ga ik geen antwoord op geven’, zeg ik, in plaats van ze te educaten. Ja, ze hebben een punt, waarom riep ik dat eigenlijk? Maar goed. Het zijn ongenuanceerde lomperiken, dus waarom zou ik ze bedienen? Hij maakt een grove opmerking over mijn onwil hem te woord te staan en druipt af. Ik heb moeite me in te houden, maar kies ervoor mijn grote mond te houden. Ik duw mijn bord nog even voor zijn camera en loop weg.
Het was een prachtige dag, ik heb dankbaar gebruik gemaakt van mijn protestrecht en me samen met duizenden gelijkgestemden sterk gemaakt voor iedereen die dat niet kan. Oh, en de Powned-video staat online, mijn tactiek heeft gewerkt en ik ben niet het zoveelste Powned-voxpop slachtoffer geworden.
