Maartje studeert aan de HU en schrijft columns voor Trajectum. Maar dit is haar laatste, helaas!
Ik heb een grote verandering gemaakt in mijn leven, ik heb mijn hoofd geschoren. En ik heb er nog geen spijt van.
Het was geen impulsieve beslissing want ik dacht er een tijdje over na, maar elke keer was mijn gedachte: ‘Als mijn haar los hangt, net gewassen is en de wind op een goeie manier waait dan zit het best leuk.’ Met als voornemen om dat vaker te laten gebeuren. Nou, acht maanden later en met drie keer mijn haar goed hebben zitten (want ik droeg het altijd in een staart) was dat argument niet meer geldig.
Wat ik zo leuk vind aan kortgeschoren haar zijn de opmerkingen die ik krijg van andere vrouwen. Die bestaan meestal uit: ‘Oh wat stoer, wat dapper, ik wil dat eigenlijk ook al zo lang doen.’ Dan zie ik haar nadenken en naast haar staat haar vriendje die mij met een dodelijke blik aankijkt, wat betekent: ‘Leuk, dat feminisme maar je hoeft er geen anderen mee te infecteren.’
Ik raad het enorm aan. Haren wassen duurt nu dertig seconden, conservatieve mannen moeten niks van mij hebben en als er ooit hoofdluis uitbreekt op de HU hoef ik mij nergens zorgen om te maken.
Pranks zijn mijn favoriete voordeel. Toen ik het heb geschoren heb ik een deel van mijn lange haar bewaard, dus als mijn huisgenoten vervelend doen dan leg ik expres wat haren in het doucheputje zodat ik daarna schaamteloos boos met mijn vingers kan gaan wijzen.
Ik voel mij een nieuw persoon met dit kapsel, dat is soms ook belangrijk. Met een nieuwe opleiding, nieuwe comedyshows en nieuwe motivaties voelt een nieuwe Maartje wel passend. Het enige nadeel is dat mijn huidige foto boven deze column niet meer klopt. Daarom zal dit mijn laatste column worden voor het platform Trajectum.
Ik wil jullie bedanken voor de tijd en ruimte en ik zal jullie altijd blijven volgen!
