Olivier Kikkert studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum.
Ik drink meerdere glazen in de week. Deze week is de #IkPas week aan de HU. Studenten worden gestimuleerd om te stoppen met drinken.
Mijn eerste glazen dronk ik op m’n vijftiende. Niet uit groepsdruk, niet op schoolfeestjes. Gewoon thuis, uit nieuwsgierigheid. Ik vond het heerlijk en nog steeds. s’ Winters een rode wijn bij een kaasplank, en in de zomer met een rosé en een sigaret in het park.
Ramses Shaffy zong ooit de tekst: ‘Ik drink’ (aanradar!). Hij stierf op 76-jarige leeftijd aan slokdarmkanker. In 1979, toen Shaffy zo’n drie flessen wodka per dag dronk, constateerde zijn artsen: ‘Deze jongeman heeft de hersenen van een bejaarde.’ Het is dezelfde man die zong: ‘Mens, durf te leven!’
Alcohol is een oeroud concept. Het water was vroeger overal vies en vervuild. Daardoor dronk iedereen ‘bier’. Niet de IPA’s van vandaag, maar doorzichtige drankjes, met een laag alcoholpercentage, zodat de bacteriën grotendeels verdwenen.
Nu speelt FOMO denk ik de grootste rol in het drankgebruik van jongeren. Gewoon ‘nee’ zeggen, ook al pushed iedereen je in de kroeg om te drinken, is er niet meer bij. Daarom moet álles veranderen, want stel je voor dat mensen zich buitengesloten zouden gaan voelen. Laten we allemaal tegelijk ‘passen’, mét een hashtag.
#IkPas past als je het mij vraagt perfect in de vertrutting. Een onderscheid tussen problematisch alcoholgebruik en een drankje op z’n tijd wordt er niet gemaakt. We moeten allemaal 100 worden, en leven als sportieve adonissen.
FOMO was voor mij nooit een kwestie. Ik zit met vrienden op dinsdagen en woensdagen op de Grote Markt, vluchtend voor de degelijke studenten, die in het weekend denken: Oo, nu is het weekend, nu gaan we gek doen! Vervolgens strompelen ze stomdronken naar huis.
Vroeg of laat gaan we allemaal dood. Er zijn miljoenen factoren in het leven die niet goed voor je zijn. Maar een aantal glazen in de week is niet gelijk een verslaving.
#IkPasniet
