Columns

Januari is al zwaar genoeg

Quinty Setligt. Foto: Kees Rutten

Quinty studeert Journalistiek aan Hogeschool Utrecht en schrijft vandaag haar laatste column voor Trajectum.

Nee, ik doe niet aan Dry January. Onzin vind ik het. Januari vind ik al zwaar genoeg met alle deadlines, donkere koude dagen en de financiële kater van de feestdagen. Ook nog zonder alcohol? Écht niet. Een glas wijn of een biertje is in deze maand een overlevingsstrategie. Wat moet je anders doen om die lange avonden door te komen? Thee drinken en puzzelen?

Het contrast is vaak té groot. Mijn vrienden die in januari hun wijnglazen laten staan, halen in februari alles in wat ze hebben gemist. Het idee van Dry January lijkt dan niet meer dan een tijdelijke resetknop om met een schoon geweten weer de oude gewoonten op te pakken. Eerder een excuus dan een poging tot verandering.

Laten we eerlijk zijn, Dry January wordt ook steeds meer een hype. Net zoals het jaarlijks aanmeldingsrecord bij sportscholen in januari: even massaal iets proberen, om in februari alweer de motivatie te verliezen. Het verschil is alleen dat je op Instagram óveral leest over hoe goed mensen zich voelen zonder drank.

Het wordt nog vreemder als je hoort hoe mensen de regels van Dry January zelf gaan ombuigen. Zo kreeg ik laatst een appje van mijn beste vriendin: ‘Vrijdag doe ik wél één biertje, oké?’ Waarop ik antwoordde: ‘Nee, zo werkt het dus niet.’
Haar reactie? ‘Als je een goede vriendin was, zou je zeggen dat ik dit heb verdiend en dat het oké is!’
En daar gaat het voor mij mis. Als zelfs de meest fanatieke deelnemers zichzelf halverwege januari al uitzonderingen gunnen, waarom doen we dit dan überhaupt?

Nu ik mijn punt heb gemaakt, maak ik ook van de gelegenheid gebruik om afscheid te nemen. Een column schrijven is echt veel moeilijker dan ik dacht. Je denkt eindelijk iets te hebben geschreven waar je trots op bent, krijg je alles in het rood terug van je eindredacteur. ‘Dit is te saai’ en ‘Dit moet anders’. Nou, daar ben ik nu mooi van af.