Toen ik eind augustus vorig jaar mijn eerste blog schreef had ik de korte stukjes van auteur en filmer Jan Vrijman in mijn hoofd, die elke dag op de voorpagina van Het Parool stonden. Hij schreef er in dertien jaar ongeveer 3500. Z’n laatste verscheen vlak voor zijn dood op 10 mei 1997. Diezelfde maand werd ik aangenomen om voor 0,2 fte (full time employment) te komen werken op de FEM (Faculteit Economie & Management).
Jan Vrijman, bij de Amsterdamse burgerlijke stand ingeschreven als Jan Hulsebos, ondertekende zijn stukjes als (Jean) Journaille. Het was altijd het eerste wat ik las als de krant door de bus gleed. Ik kocht het boek “Een keuze uit de Parool-columns” door Tom Rooduijn dat eind 1997 uitkwam, maar zette het in de kast en het boek verdween uit mijn geheugen.
“Pap, dat boek van Jan Vrijman dat je voor sinterklaas wilde hebben, was niet meer te krijgen. Je kon het ook niet bestellen. Ik heb een leuke van Van Kooten voor je gekocht.” Fantastisch, want in de kerstvakantie bij een beetje opruimen (aan echt opruimen kom je ook weer niet toe), zie ik ineens Jan Vrijman’s Journaille in de boekenkast staan….. Tjongejonge, wat schreef-ie toch goed.
