Al jaren hoor ik van anderen hoe zij zich laten verrassen door al het talent op Stukafest en dit jaar vond ik het tijd om zelf eens te gaan kijken. Bij het selecteren van de voorstellingen had ik me voorgenomen om niet bang te zijn voor het onbekende aanbod, maar wel te zorgen voor wat variatie. Ik begin dus met theater/cabaret om vervolgens te genieten van muziek en ik eindig mijn avond met de ‘verrassingsact’. Ik ben benieuwd!
Het is bijna half 9 als ik een plekje heb gevonden in de kelder van de Schoolstraat 2 in Utrecht, mijn aftrap van drie rondes cultureel vermaak bij Stukafest Utrecht 2015. De studenten des huizes kijken trots naar de zelf gefabriceerde tribune van banken in hun ondergrondse gezamenlijke ruimte die langzaam vol komt te zitten met studenten.
Duo Oldenosborn
Een van de bewoonsters neemt het woord en kondigt het duo Oldenosborn aan. ‘Wij hebben al met ze gegeten en ik kan jullie verzekeren: ze zijn grappig!’ Wat volgt is een voorstelling die op een grappige en soms ongemakkelijke manier weergeeft waar wij als generatie Y (of zoals zij het noemen: generatie WHY?!) mee zitten. Wie zijn wij? Wat wil ik met mijn leven en waarom heeft iedereen om mij heen zo’n ontzettend fascinerend leven? De studenten in de ruimte lachen hard, maar vooral omdat de situaties van Lize van Olden en Victoria Osborn zo herkenbaar zijn.
Joe Madman and the Sidewalkers
Dan is het alweer tijd om op de fiets te stappen en binnen een half uur weer in de volgende huiskamer te zitten. Deze keer is het de beurt aan een huiskamer op de Ina Boudier-Bakkerlaan. Er is nog net een paadje waarover je kan lopen, want de kleine woonkamer is gevuld met 3 banken, twee fauteuils, synthesizer, drumstel en een microfoon waar de zanger van Joe Madman and the Sidewalkers straks met zijn elektrische gitaar staat.
Ik neem net plaats naast een van de bewoners (te herkennen aan de knalgele Bert en Ernie pantoffels aan zijn voeten) als de eerste geluiden de huiskamer vullen. Het is dat er geen plek is om te dansen, maar de combinatie van rock en blues zorgt ervoor dat iedereen zit te wiebelen op zijn plek. Aan het einde van hun set gunt zanger Mitch ons nog een extra nummer waarvoor hij wat meer ruimte voor zichzelf creëert: ‘Jaja mensen, want nu gaat het pas echt los!’
Verhaaltje voor het slapen gaan
Door de toegift aan het vorige adres moet ik nu enigszins haasten om op tijd te komen voor de verrassingsact in Tuindorp. ‘Graag de deur dicht, de hond mag niet naar buiten!’, klinkt het uit de keuken. Een knorrende mopshond heet iedereen welkom en in de woonkamer wordt er door een jongen op een keyboard rustig een muziekje gespeeld. ‘Dit is alvast een instapmuziekje’, grapt hij. Het is niet helemaal duidelijk of hij nou bij de act hoort, maar het bevalt iedereen wel.
Zonder inleiding of aankondiging staat de jongen vervolgens op en vertelt met behulp van geprojecteerde animaties, geluidseffecten en muzikale begeleiding een bloedstollend verhaal, een verhaal waar je vroeger als kind in kon verdwalen
Als het voorbij is, is er een applaus en kijkt iedereen elkaar een beetje schaapachtig aan. Iedereen is een beetje in de war, wie is deze jongen en waar komt dit verhaal vandaan? Iemand op de grond kan zijn nieuwsgierigheid niet verbergen en vraagt wat iedereen zich afvraagt: ‘Maar wie ben jij eigenlijk?’ Het blijken drie jongens van het Illustere Figuren Collectief uit Leeuwarden, Joeso is verteller, Yoachim is vormgever en Tim als regisseur. Het gezelschap bestaat uit nog meer leden en de groep combineert theater onder andere met videokunst, muziek en cabaret. En zo eindig ik mijn avond met een modern en volwassen verhaaltje voor het slapen gaan.
