Kwaliteit en bekendheid gaan niet altijd samen. Je kent misschien wel iemand die door in een televisieprogramma te verschijnen bekend is geworden en daardoor lange tijd in de media blijft verschijnen. Er zijn geleerden die belangwekkende ontdekkingen hebben gedaan, maar die niemand kent. Oorzaak daarvan is dat er voor de één wel en voor de ander geen promotie gedaan is.
Eigenlijk weten we dit natuurlijk allemaal, hopelijk zelfs ons college van bestuur, al handelen ze er niet naar. De hogescholen en universiteiten die daarvoor speciale perspromotors in dienst hebben, scoren beter en zijn bekender. De voormalige Hogeschool Utrecht directeur Marketing & Communicatie had er een neusje voor, met name als hijzelf daarbij betrokken was. Maar hoeveel van onze onderzoeken van lectoren, of briljante scripties van studenten komen in het nieuws. Relatief veel te weinig.
Op een of andere manier hebben te weinig verantwoordelijken op de HU oog voor de juiste publiciteit.
Geef de FCJ (Faculteit Communicatie & Journalistiek) opdracht om met een simpel plan te komen op een A4tje, het liefst niet een beleidsplan van -tig pagina’s van hoogopgeleide beleidsmedewerkers die er zelf nog nooit mee te maken hebben gehad. Een rapport dat de Persverantwoorde-lijke van de Hogeschool West-Vlaanderen mij stuurde, is de aanleiding van deze blog.
