Huib de Zeeuw is docent aan de opleiding Journalistiek. Zijn column verschijnt om de week bij Trajectum.
Een collega die na 36 jaar lesgeven met pensioen gaat, heeft een welgemeend advies voor ons: ‘Verdiep je in de student, toon interesse in hobby’s en vraag wat er in hem of haar omgaat’.
Het zijn mooie afscheidswoorden waarin de liefde voor het onderwijs doorklinkt. Lesgeven is veel meer dan het overdragen van kennis en inzicht, het draait ook om persoonlijke relaties. En ik merk dat sommige oudere docenten daar goed oog voor hebben.
De tijd daarvoor moet je als docent wel creëren en dat lukt mij vaak niet. Het strakke ritme van weekopdrachten, feedback en toetsen zit dat in de weg. In een vol klaslokaal zijn dat soort persoonlijke gesprekken bijna onmogelijk.
Daarom zijn voor mij de momenten dat ik als coach studenten kan begeleiden ook zo waardevol. Het sparren over een onderwerp, invalshoek en bronnen leidt vaak tot gesprekken over het vakgebied. Over wat een student een belangrijk thema vindt binnen de journalistiek of wat de drijfveer is om het vak te studeren.
Laatst had ik een gesprek met een drietal studenten over de opleiding. Eén van hen vertelde dat ze bijna geen les heeft gehad over interviewen. ‘We zijn de hele tijd bezig met producties maken, maar ik weet niet of mijn interviews goed zijn’. Ik vraag hoe we dat beter zouden kunnen doen.
Een klasgenoot interviewen vonden ze niet zinvol. Beter was iemand uit te nodigen die je zou moeten interviewen. Ook inhoudelijke bespreking van een interview zou kunnen helpen.
Wat studenten ook missen zijn verhalen van docenten die vertellen over hun eigen expertise. ‘Ik wil horen wat voor soort verhalen docenten hebben gemaakt en hoe ze het hebben aangepakt’, aldus één van hen. ‘Soms vergeet je dat de docenten ook nog journalist zijn’, zegt een ander.
Die persoonlijke relatie met studenten is dus niet alleen interesse tonen. Maar ook jezelf laten zien als docent.
