Onze student-columnist Xander vertelt iedere veertien dagen over wat hij meemaakt en bedenkt. Ditmaal over de tip van Sander Schimmelpenninck: ‘Lezen!’ Maar hoe doe je dat met het spanningsboogje van zijn generatie?
Het is zaterdagmiddag en ik voel me goed. Ik heb net namelijk flink wat leesmeters gemaakt in de Volkskrant. Nieuwslezen maakt je niet echt optimistisch over de staat van onze groenblauwe bol, maar voor mij ligt dat anders. Mijn gebrek aan leeservaring doet namelijk elk vers geconsumeerd woord voelen als een wonderlijke prestatie.
Ik lees dus bijna nooit. En als ik het wel doe raak ik snel verveeld. Ik draag een spanningsboog die de pijl van mijn aandacht, als die op een tekst gericht is, zelden langer dan een half uur kan vasthouden.
Je zou daarom kunnen zeggen dat ik een minderwoordigheidscomplex heb ontwikkeld. Er zijn gewoon zoveel woorden en verhalen die ik niet gelezen heb. (Misschien heb ik daarom ook de neiging om steeds nieuwe woorden te bedenken.) Mijn leesniveau is sinds de AVI-test in groep 6 niet veel verbeterd.
Vorige maand was Sander Schimmelpenninck te gast op de wat oncomfortabele praatbank van Studievereniging LeF. En welke tip denk je dat de Hoofdredacteur en Columnist heeft voor toekomstige journalisten? Jawel: ‘Veel lezen, daar ga je namelijk beter van schrijven.’
Thanks Sander, wrijf het er nog even in.
Ik ben niet alleen in mijn letterloos verdriet. Als ik rondvraag hoor ik hetzelfde probleem van mijn vrienden. Hoewel niet iedereen lezen koppelt aan zoveel positieve dingen als ik, herkennen ze dat verhaal van die spanningsboog wel. Een film of serie is ook veel chiller. En wil je echt meer weten, dan kijk je toch een docu?
Veel boeken sla ik wel open, maar we komen niet verder dan de eerste date. Als ik dan wel een keer motivatie gevonden heb pak ik meteen een dikke pil van een of andere filosoof uit de kast. Geen mooie verhalen, maar droge stof over macht en absurdisme. Want focus is schaars, die moet je goed besteden toch?
Hier sla ik de (boeken)plank mis. Je stapt na je eerste boks training ook niet de ring met Rico. En het feit dat je een rijtje letters als woord kunt herkennen betekent niet dat je Nietzsche kunt gaan lezen. Met kleuters kijk je Disney, geen Inception. Wil je het lezen als concurrent voor Netflix, dan begin je klein. Misschien moet ik beginnen met een kinderboek.
