Jester (25) studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum
Mag ik LuckySuzy zeggen of Lucy?
Zo trouw als ik naar de Heidelberglaan 15 kwam voor school, zo trouw kwam ik ook minimaal één keer per week bij jou, voor je heerlijke Wakadori chicken. Je deed er altijd wat extra spice bij en legde er met liefde veel kip op. De rijen waren aan het einde van het jaar altijd langer dan aan het begin. Toen ik vroeg waarom dit was, antwoordde jij vol trots: ‘Nieuwe studenten moeten ons altijd eerst ontdekken maar na een keer proberen blijven ze vaak terugkomen.’ Je had gelijk. Na één keer was ik verslaafd aan je malse kipbroodje. Je saus deed me denken aan de heerlijke nasi van mijn vader.
De inflatie deed je prijs helaas geen goed, zeker niet voor deze arme student. Van de redelijke 4,70 euro klom het al snel richting de 6 euro , waardoor ik helaas mijn LucySuzy-dieet moest aanpassen. Van drie keer per week het goddelijke broodje Wakadori chicken, naar één of toch stiekem twee keer. Aan het einde van de maand was ik veroordeeld tot kale pasta, maar dat had ik graag voor je over.
Nu ben je leeg en helemaal uitverkocht. Waar ooit je hotdogs lagen te braden is het nu stil. De hoek waar je cola koud stond is nu warm en je verleidt me niet meer tot een koude versnapering. De foodcourt zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou, LucySuzy.
Ik ben benieuwd wat er voor jou in de plaats zal komen maar jij en ik weten allebei dat het onmogelijk zal zijn om jou te vervangen. Laat staan te evenaren.
Misschien moet ik toch mijn vader bellen voor nasi. Zo kan ik het gemis wat kleiner maken.
Liefs,
Jester de Wakadori liefhebber
P.S.: Ik mis je.
