Corona, dat is voor jonge, gezonde mensen toch niet meer dan een griepje? Dat beeld klopt niet. Uit cijfers blijkt dat een op de tien mensen drie maanden na een coronabesmetting nog altijd last heeft van (zware) klachten. Dat geldt ook voor Danielle Vossebeld en Eva Dijksterhuis, medewerkers van Hogeschool Utrecht.
Met een grote glimlach verschijnt Danielle Vossebeld, docent Werktuigbouwkunde, op het scherm. ‘Ik maak nog dezelfde flauwe grappen als een jaar geleden, dus waarschijnlijk zie je niet meteen aan mij dat ik nog altijd worstel met coronaklachten. Het afgelopen jaar was zwaar, het herstel gaat nog even duren.’
Gewoon een griepje
Het was begin maart precies een jaar geleden dat Vossebeld op vakantie naar IJsland ging. Op de dag dat ze terug naar Nederland vloog, voelde ze warm aan. ‘Het was een raar soort warm, maar ik zocht er niet zoveel achter. Er waren toen nog maar honderd officiële coronabesmettingen in Nederland gemeld. Ik ging er dus vanuit dat ik gewoon een griepje had en na een paar dagen weer aan het werk kon gaan.’
Het liep anders. ‘Na een paar dagen werden de boodschappen thuisbezorgd en moest ik de trap twee keer oprennen. Daar was ik helemaal buiten adem van. Van even stofzuigen was ik kapot. Toen dacht ik: dit klopt niet.’
Vanaf dat moment kwamen er steeds meer klachten bij. ‘Hartkloppingen, pijn in mijn longen, concentratieproblemen, vermoeidheid en hoofdpijn,’ somt Vossebeld op. Ook kreeg ze toen haar eerste terugval. ‘Als ik te veel had gedaan, werd ik daarvoor afgestraft. Dan lag ik zo weer een hele dag in bed en dan kon ik helemaal niets.’
Sommige terugvallen maakten Vossebeld heel angstig: ‘Dan voelde het alsof er iemand op mijn longen zat. Het ademen ging dan zo zwaar. Toen heb ik een tas klaargezet voor het geval ik een ambulance zou moeten bellen. Ik woon alleen, dus wie let er op mij als ik flauwval?’
Milde klachten werden erger
Net als Vossebeld liep Eva Dijksterhuis, projectmanager bij de HU, in maart vorig jaar corona op. ‘Ik zat met mijn man op de bank en voelde opeens druk op mijn longen. Daarna kreeg ik een scherpe pijn in mijn keel en tandvlees, alsof ik een lepel hete soep had gegeten. Omdat ik geen koorts had en niet naar adem zat te happen, zou ik geen corona hebben, kreeg ik toen te horen. In die tijd werd er nog nauwelijks getest, dus het is nooit officieel vastgesteld.’
Toch werden de relatief milde klachten van Dijksterhuis na een tijdje erger. ‘Ik heb toen bijna drie weken in bed geleden. Soms werd ik ’s nachts wakker en dan was ik duizelig en trilde met mijn hele lichaam. Dat heeft me heel angstig gemaakt. Daarna ging het langzaam iets beter, maar ik durfde bijvoorbeeld nog niet alleen naar buiten. Ik had steeds het gevoel dat ik zou flauwvallen.’
Half mei begon Dijksterhuis met werken. ‘Ik startte heel voorzichtig met twee uur per dag. Maar als ik een dag te veel had gedaan, dan kwamen de klachten weer terug. In september heb ik een enorme terugval gehad, terwijl ik eigenlijk dacht dat ik er toen qua herstel weer redelijk was. Het was alsof ik tegen een grote muur opliep en weer terugviel. Ik had ’s nachts heel erg last van hartkloppingen en dan ben je de volgende dag helemaal kapot wakker, alsof je een marathon hebt gelopen. Dat was ontzettend eng.’
‘Het niet weten is zwaar’
Vossebeld startte ook in mei vorig jaar met re-integreren. ‘Ik ben tweeënhalve maand fulltime ziek geweest. Ik wilde dolgraag eerder aan het werk, maar het ging niet. Alleen al van het bijwonen van een online vergadering was ik kapot.’
Na een periode van langzaam opbouwen is ze inmiddels weer fulltime aan het werk. Dat gaat, maar het is zwaar. ‘Ik heb nu voldoende energie om te werken en soms ook nog om ’s avonds iets te doen. Maar de onzekerheid blijft. Gaan deze klachten ooit nog over? Het niet weten, dat kost veel mentale energie.’
Russisch Roulette
Veel mensen denken dat corona een stevig griepje is, dat weinig gevolgen heeft voor jonge, gezonde mensen. Vossebeld reageert fel op de vraag wat ze daarvan vindt. ‘Iedereen loopt risico om te krijgen wat ik heb. Want ik was gewoon gezond, had geen overgewicht of onderliggende klachten. Daarom zie ik deze ziekte als Russisch Roulette: echt iedereen kan hier maandenlang ziek van worden. Dat probeer ik mijn studenten ook te vertellen, maar zij zien het risico niet. Daarom wil ik mijn verhaal graag vertellen, zodat mensen weten dat dit bestaat.’
Dijksterhuis is ook blij dat er steeds meer aandacht is voor patiënten met Long Covid komt. ‘Volgens de richtlijnen heb ik last gehad van milde klachten. Maar ik ben nog steeds voor slechts 75 procent aan het werk en mijn conditie zit nog niet eens op de helft van wat het was. Dat is een jaar na mijn coronabesmetting. Ik vind dat niet mild. Veel mensen kennen deze gevolgen voor de lange termijn niet, en ik wil graag dat daar meer aandacht voor komt. Ik word ook echt een beetje boos als ik mensen hoor zeggen dat corona slechts een griepje is. Want dat is het echt niet voor iedereen.’
Stijgende lijn
Sinds een paar maanden is Dijksterhuis bezig met fysiotherapie. Hier bouwt ze haar conditie op, en tegelijkertijd werkt ze aan haar ademhaling. ‘Ik kreeg te horen dat ik door de pijn in mijn longen verkeerd ben gaan ademen, waardoor ik eigenlijk permanent aan het hyperventileren was. Daar kwam de duizeligheid vandaan. Ik kon wel huilen van opluchting toen ik dat hoorde: eindelijk had ik iets om aan te werken. Stapje voor stapje gaat het beter. Ik probeer tevreden te zijn met wat ik nu kan.’
Hoewel Vossebeld nog altijd worstelt met klachten en terugvallen, vindt ze zelf dat ze een milde variant heeft gehad. ‘Ik heb mazzel gehad. Het had veel erger kunnen zijn. Ik lees verhalen van mensen die een jaar na hun besmetting nog steeds niets kunnen. In die zin heb ik geluk gehad. De terugvallen lijken steeds iets minder heftig te zijn en in mijn herstel zit een stijgende lijn, hoewel het voor mij niet hard genoeg gaat. Ik hoop natuurlijk dat ik op een gegeven moment van alle klachten af ben en mijn oude leven weer kan oppakken.’
Vossebeld besluit het gesprek met een positieve noot. ‘Ja, het is een verschrikkelijke ziekte, maar ik heb wel beter geleerd om mijn grenzen aan te geven, om sneller ‘nee’ te zeggen. Ik sluit mijn laptop elke dag heel bewust af en ga iets anders doen, zoals puzzelen.’ Ze lacht hard: ‘Wie had dat ooit gedacht, dat ik zou gaan puzzelen? Het helpt bij een druk hoofd. Want je raadt het al, dat is ook een van de klachten die ik aan corona heb overgehouden.’
Ook interessant: Onze verkiezingsvideo’s! Hierom stemmen onze studenten VVD, PvdA of D66!
