Marilène Vis (20) studeert Journalistiek aan de HU.
Ook ik ben ervoor gevallen; Netflix, Videoland, Disney+ en PrimeVideo: er is geen enkele streamingsdienst waar ik geen lid van ben. Eigenlijk maak ik er nauwelijks gebruik van, maar uit angst om een bepaalde film of serie niet te kunnen zien, betaal ik me er iedere maand weer scheel aan.
Toch blijft naar de bioscoop gaan een van mijn favoriete uitjes. Vaak hoor ik dat mensen dat suf vinden, omdat je niet met elkaar kunt praten en een filmkaartje al gauw meer dan tien euro kost, maar ik ben een snel tevreden mens en mijn liefde voor de bioscoop is nooit helemaal verdwenen. De popcornlucht, rode klapstoeltjes en reclames vooraf houden toch een bepaalde charme.
Gelukkig heb ik vriendinnen die lijken op mezelf. Bijna ieder weekend zijn we te vinden in een van de schattige filmhuisjes die Utrecht rijk is. Naar de grote bioscopen gaan we niet, want daar wil ik nog niet dood gevonden worden. Hoe groter de bioscoop, hoe meer mensen tijdens de voorstelling lijken te praten, rommelen en smakken. Laatst was ik toch per ongeluk in zo’n massale bioscoop beland, en zat er iemand voor me in de zaal te vapen.
En toch ben ook ík van de TikTok-generatie. Wij zijn nou eenmaal gewend aan video’s met een maximale duur van 15 seconden. Iedere dag check ik om de tien minuten mijn NOS-app, stuur ik om de haverklap appjes en op de dagen dat het weer eens pijpenstelen regent, houd ik constant die ene wolk in de gaten op Buienradar.
En dus neem ik voorzorgsmaatregelen. Voor de film begint giet ik standaard een kop koffie achterover om de focus erbij te kunnen houden, zorg ik dat ik niet naast andere mensen in de zaal zit, en zet ik mijn telefoon op vliegtuigstand. Ik ben dan wel een aan Tiktok verslaafde Gen-Z’er, maar van de bioscoop kan ik nog geen afscheid nemen en aan die streamingsdiensten weiger ik te wennen.
